آرامگاه لنین Lenin mausoleum) Mavzoléy Lénina ) واقع در میدان سرخ مسکو، یکی از جاذبه‌های بی بدیل مسکو و معروف‌ترین مومیایی مدرن در جهان محسوب می شود. جسد مومیایی شده ولادیمیر ایلیچ لنین Vladimir Ilich Lenin در یک گرانیت قرمز رنگ مخصوص قرار دارد. ولادیمیر لنین، رهبر انقلاب بلشویکی اعتقادی به حیات پس از مرگ نداشت و تصور او از مرگ پایان نهایی زندگی‌اش بود.
درگذشت ولادیمیر لنین
ولادیمیر لنین در 21 ژانویه سال 1924 درگذشت. در وصیت‌نامه‌اش این‌طور آمده بود که “بدن مرا در خاک دفن کنید“ اما پس از مرگ، جسد لنین در یک مکعب چوبی قرار گرفت. این مکعب توسط معمار معروف، الکسی خوسوو Alexy Schusev طراحی‌شده بود. بیش از هزار تلگراف از درخواست‌های عمومی مردم عزادار مبنی بر حفظ جسد لنین به‌عنوان نمادی برای نسل‌های آینده به دولت روسیه فرستاده شد و در پاسخ به درخواست مردم و به منظور حفظ بقایای جسد لنین، آرامگاه وی در سال 1929 ساخته شد. آرامگاه فعلی در سال 1930 پرده برداری و مجدداً توسط الکسی Alexy Schusev طراحی و پس‌ازآن در سال 1945 از سیبری به مقبره مسکو منتقل شد.
جاذبه های گردشگری مسکو
در پی حفظ جسد لنین، یک گروه ویژه به بررسی جسد لنین پرداختند. نود درصد از تابوت شامل سنگی می‌شود که در دمای ثابت 16 درجه سانتی گراد و رطوبت 80 نگهداری می‌شود و به‌طور هفتگی از یک سفیدکننده ملایم برای مبارزه با تغیر رنگ، قارچ‌ها و کپک‌ها بر روی پوستِ جسد، استفاده می‌شود و هر هجده ماه یک‌بار نیز، تحت حمام شیمیایی پتاسیم قرار می‌گیرد. در طول این مدت نیز لباس لنین با دقت شسته و اتو می‌شود و هرساله بررسی‌های لازم در مورد بقایای جسد صورت می‌پذیرد.
مقبره لنین در میدان سرخ
مقبره لنین در میدان سرخ و در مجاورت دیوار کرملین واقع‌شده و قوانین موزه دولتی نیز شامل حفظ سکوت، ممنوعیت سیگار و عکس‌برداری در فضای مقبره است. هنگامی‌که لنین در ژانویه سال 1924 درگذشت، هیچ‌گونه برنامه‌ریزی خاصی در مورد حفظ جسد وی به‌صورت مومیایی صورت نپذیرفت، اما پس‌ازآن تصمیم‌گیری در مورد مومیایی کردن آن تحت بررسی قرار گرفت.
- آزمایشگاه لنین The Lenin Lab
از سال 1924، یک گروه از دانشمندان با بیش از 200 متخصص، آزمایشگاهی را تأسیس و در مورد جسد مومیایی لنین به تحقیق پرداختند. دانشمندان به‌طور مداوم از مقبره بازدید کرده و میزان حرارت و نور را به‌دقت محاسبه می‌کنند. گرچه دانشمندان موفق شده‌اند برای حفظ اسکلت، عضلات، پوست و سایر بافت‌های جسد لنین، تمام اعضای داخلی را حفظ نمایند، اما مغز وی خارج‌شده و در موسسه مغز اتحاد جماهیر شوروی مورد بررسی قرارگرفته و قطعاتی از آن نیز هم‌اکنون در مرکز مغز و اعصاب آکادمی علوم روسیه حفظ‌شده است.
جنس تابوت لنین از گرانیت، سنگ مرمر قرمز، خاکستری، سیاه و سفید است که هماهنگی فراوان ای با ساختمان کرملین دارد. در سال 1930، یک سیستم‌عامل محافظتی گرانیتی در دو طرف مقبره ایجاد شد. نمای خارجی فضای مقبره نسبتاً کوچک است اما در بخش داخلی مقبره دو طبقه زیرزمینی وجود دارد که به منظور استراحت نگهبانان کاخ کرملین و آزمایشگاه در نظر گرفته شده است.
اتاق‌های مراسم تشییع‌جنازه بسیار تاریک است و در روزهای آفتابی کنتراستی از نور و تاریکی در آن ایجاد می‌شود. پس از سال‌ها شایعه و بحث و جدل در مورد سرنوشت جسد لنین، مقبرهی او در آوریل 2005 بازگشایی شد. هنگامی‌که لنین درگذشت، اندام‌های داخلی بدن وی برداشته و با استفاده از مایعات مخصوصی، فرایند مومیایی، جایگزین تجزیهی اعضای بدن وی شد. دانشمندان هنوز هم با تزریق مواد نگه‌دارنده و غوطه‌ور کردن جسد لنین در محلول‌های نگه‌دارنده به حفظ جسد کمک می‌کنند و هم‌اکنون بیش از 23 درصد از بدن محفوظ مانده و ظاهر فیزیکی نیز خاصیت ارتجاعی خود را حفظ کرده است.
بین سال‌های 1924 تا 1972 بیش از 10 میلیون نفر از مقبره لنین بازدیدکردند. از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی تغییرات متعددی در ظاهر این مقبره صورت پذیرفته که یکی از این تغییرات، ساخت دروازه‌ای درراه پله‌های منتهی به تریبون مرکزی است. مقبره لنین در کنار دیوار کرملین شکوه و جلای خاصی به شهر مسکو بخشیده و هرساله بازدیدکنندگان بی‌شماری از این مقبره تاریخی بازدید می‌کنند.
منبع : آرامگاه لنین
