سازهای موسیقی به گروههای مختلف تقسیم میشوند و هر یک به شیوه خاص صوتی و موسیقایی تولید می کند ، یعنی جسم مرتعش در هر گروه و طرز مرتعش شدن آن ، با گروه دیگر تفاوت دارد.
1- سازهای زهی (Cordophones): هستند که به وسیله چکش زدن روی سیمها ( مانند پیانو و سنتور ) یا بر اثر مالش آرشه روی سیمها ( مانند انواع ویولون ها = سازهای زهی – آرشه ای ) یا با زخمه زدن به سیمها ( مانند تار ، عود ، قانون و گیتار و غیره = سازهای زهی زخمه ای ) به صدا در می آیند . هر اندازه سیم درازتر باشد ، صوت حاصل بم تر است.
2- سازهای بادی (Aerophones): هستند که به سه دسته بی زبانه (مانند ترومپت ها و سازهای مسی) تک زبانه (مانند کلارینت) و دوزبانه (مانند اوبوا ، کرآنگله و فاگوت و…) تقسیم میشوند. هوای بیرون بر اثر بر هم خوردن لب ها و لرزش آنها ( در سازهای بی زبانه ) یا با به صدا در آوردن یک یا دو زبانه ، هوای داخلی لوله را به ارتعاش در می آورد و تولید صدا میکند.
3- سازهای کوبه ای ( Membraphones): هستند که تولید صوت در آنها به یاری ضربه های چکش وار یا تلنگر انگشت روی پوسته ای صورت می گیرد که بر روی کاسه ای ته بسته یا ته باز کشیده شده است. (مانند تیمپانی ، تمبک ، درامز و…) گاه ضربه چکش روی قرصی مسی یا نوارهای چوبی یا فلزی (مانند سنج ، کسیلوفون و …) تولید صدا می کند. گونه ای دیگر از گروه یاد شده با به هم کوبیدن دو قطعه سازی کما بیش هم شکل ، صوتی زنگ دار و یا خشک ایجاد میکند (مانند سنج دوتایی یا همان Hi – Hat)
