زندگینامه عبدالرحیم قاسمی –
عبدالرحیم قاسمى، از فرهنگیان باسابقه به سال 1312 خورشیدى در تهران متولد شد، پدربزرگ وى از شاگردان درویشخان بود و تار را به خوبى مىنواخت. پدر او ویولن مىنواخت.
قاسمى، ضمن تحصیل در دوران ابتدایى شروع به نواختن نىلبك نزد خود مىكند و زمانى كه مشغول تحصیل در دبیرستان بود با ساز سنتور آشنا مىشود و زمانى كه از رادیو صداى سنتور را مىشنید آن قدر نزد خود تمرین مىكرد تا بتواند آن آهنگ را بنوازد.
علاقهى وى به یادگیرى و نواختن ساز ستنور موجب گشت تا پدر او، این نوجوان هنردوست و طلبه را نزد استاد فن براى یادگیرى موسیقى روانه سازد، لذا وى را نزد هنرمندى به نام على صبا مىفرستد و او نزد شخص به كسب تحصیل موسیقى و نواختن سنتور مىپردازد.
سپس پس از چندى با راهنمایىهاى دكتر پزشكان كه از دوستان نزدیك پدر وى و استاد ابوالحسن صبا بود، نزد این استاد فقید رفت و در كلاس ایشان مشغول تحصیل علم موسیقى شد و ضمن تعلیم گرفتن از زندهیاد استاد صبا، بنا به توصیه ایشان به دانشگاه رفت و در رشتهى فیزیك مشغول تحصیل شد و موفق به دریافت لیسانس در این رشته گردید و بعدها همین رشته تحصیلى در ساخت سنتور به وى كمكهاى شایانى را نمود.
عبدالرحیم قاسمى، با توجه به این كه خود از فرهنگیان قدیمى است و مدت بیست و هفت سال در دبیرستانهاى مختلف وزارت آموزش و پرورش مدرس بوده، خود را در رشته علم موسیقى همیشه طلبه مىداند، زیرا پس از فوت استاد ابوالحسن صبا كه براى جامعه هنر موسیقى ایران ضایعه جبرانناپذیرى بود و شاید دیگر چنین ابرمردى را، هنر موسیقى ایران در تاریخ خود نخواهد دید، ضربه سنگینى به وى كه مردى فرزانه و عاطفى است وارد ساخت.
تنها بنا به توصیهى قبلى استاد فقید خود براى ادامه تحصیل علم موسیقى به هنرستان موسیقى ملى رفت و نزد شاگرد بزرگ و بىهمتاى استاد صبا، استاد فرامرز پایور، به تكمیل ردیفهاى صبا و پایور پرداخت. مدت یك سال در هنرستان از مكتب استاد پایور كسب فیض كرد كه همدوره وى رضا شفیعیان هنرمند ارجمند در این دوره از كلاس این استاد بود.
عبدالرحیم قاسمى، از سال 1345 اقدام به تعلیم شاگرد در رشته سنتور كرد و از سال 1362 نیز با كمك و همراهى دوستى فرهنگ خود، ناصر ضیاءالابصار، در كارگاه خود اقدام به ساختن سنتور كرد و تاكنون حدود دویست سنتور ساخته كه در تكمیل و ساخت آنها سعى و كوشش بسیار دارد.
