آخرین خبرها

ساني بوي ويليامسون

Sonny Boy Williamson II   Bye Bye Sonny   Front 200x100 - ساني بوي ويليامسونيك نوازنده سازدهني بلوز ،خواننده و ترانه سراي آمريكايي بود.الك فورد در Sara Jones Plantation در نزديكي ميسيسيپي به دنيا آمد. سال و تاريخ دقيق تولد او مشخص نيست و مورد بحث مي باشد. خود او تاريخ تولدش را 5 دسامبر 1899 ،

عنوان نموده درحاليكه يك محقق به نام ديويد ايوانز، عقيده دارد كه بر اساس مدارك به دست آمده از سرشماري ها او در حدود سال 1912 متولد شده است.تاريخ تولد نوشته شده روي سنگ قبر ميلر 11 مارچ 1908 را نشان مي دهد.

او با شريك و ناپدريش جيم ميلر ، زندگي و كار مي كرد و طولي نكشيد كه او و مادرش ميلي فورد ، نامشان را در اوايل دهه 30، به ميلرتغيير دادند.او در اطراف ميسيسيپي و آركانساس در اوايل 1930 شروع به سفر نمود و با Joe Williams بزرگ ، , Elmore James و Robert Lockwood روبرو شد.او همچنين در اين دوران با Robert Johnson آشنا گرديد.
درهمان زمان ها بود كه او حضار و شنوندگان را با حركات بديع و سرگرم كننده اش به وجد مي آورد.مثلاَ يك انتهاي ساز را در دهان خود فرو مي كرد و بدون استفاده از دست هايش ساز مي زد.


در سال 1941 به همراه لاك وود براي نواختن King Biscuit Time ،در يك ايستگاه راديويي براي تبليغ محصولات كارخانه بيسكويت و نان پزي كينگ به كار گرفته شد.در همان زمان تهيه كننده برنامه هاي راديويي، Max Moore، شروع به معرفي ميلر با نام ساني بوي ويليامسون،ظاهراَ به دليل برجسته كردن او با شهرت نوازنده سازدهني و خواننده معروف شيكاگويي ، John Lee Williamson (ساني بوي ويليامسون 1 ) نمود.اگرچه جان لي ويلياموسن يك ستاره نوازنده بلو بود كه در حال حاضر نيز آثار زيادي از وي با نام ساني بوي ويليامسون از سال 1937 منتشر شده است،الك ميلر بعدها ادعا كرد كه او اولين كسي بود كه از اين نام استفاده نموده و برخي محققين در زمينه بلو اعتقاد دارند كه ادعاي ميلر در مورد سال تولدش يعني 1899 ،حقه اي بوده براي راضي نمودن حضار و طرافدارانش كه سن او به اندازه اي هست كه بتواند اولين فرد براي استفاده از اين نام،قبل از جان لي،كه در سال 1914 به دنيا آمده بود، باشد. هر آنچه كه هست،ميلر عموماَ با نام ” ساني بوي ويليامسون” ،( كه عموماَ توسط طرفداران بلو و موسيقيدانان از ميلر با نام ساني بوي شماره دو و يا ساني بوي ثاني متمايز مي گردد ) و لاك وود و بقيه گروهشان به عنوان ” پسران بيسكوييتي شاه‌” شناخته مي شدند.


در سال 1949 ، به غرب ممفيس نقل مكان نمود و با خواهر و همسر خواهرش Howlin’ Wolfزندگي كرد.ساني بوي برنامه راديويي خودش را از سال 1948 تا 1950 براي فروش داروي شفا بخش Hadacol آغاز نمود و سپس دوستانش را در گروه پسران بيسكوييتي شاه شامل Elmore James ، Houston Stackhouse ، Arthur “Big Boy” Crudup، Robert Nightha و ديگر دوستانش را براي اجرا در برنامه اش، به آنجا آورد.
در سال 1940 او با Mattie Gordon، كه تا پايان مرگ ساني بوي،همسرش باقي ماند ، ازدواج نمود.
اولين سري ضبط آهنگ هاي ساني بوي براي Lillian McMurry تهيه كننده كمپاني Trumpet Records در ميسيسيپي بود (سه سال پس از مرگ جان لي ويليامسون كه براي اولين بار ميلر فرصت يافت تا به طور دقيق خود را تنها ساني بوي ويليامسون بنامد ).
هنگامي كه كمپاني Trumpet در سال 1955 ورشكسته شد،قراردادهاي ضبط ساني بوي به طلبكارانش واگذار گرديد. كه آنها را به كمپاني Chess در شيكاگو فروخت. ساني بوي در شيكاگو از سال 1953 هنگاميكه به عنوان يكي از اعضاي گروه Elmore Jamesظاهر گرديد به فعاليت پرداخت. در زمان همكاري با اين گروه بود كه بسيار راضي بود و لذت مي برد و موفقيت و تحسين هاي فراواني را به خاطر ضبط تقريباَ‌70 آهنگ از سال 1955 تا 1964 براي كمپاني Checker كه زيرمجموعه كمپاني Chess بود از آن خود نمود. در اوايل دهه 60 او چندين بار دور اروپا را سفر كرد و با گروه هاي Yardbirds و Animals به ضبط آهنگ پرداخت و در چندين رسانه تلويزيوني در سرتاسر اروپا ظاهر گرديد. بر اساس زندگينامه Led Zeppelin با نام چماق خدايان ساني بوي اتاقش را در هتل هنگامي كه در انگليس بود و سعي مي كرد خرگوشي را در قهوه جوش بپزد ،به آتش كشيد. همچنين گفته شده كه در طول سفرش ،در هنگام يك درگيري خياباني مردي را با چاقو زخمي كرده و به سرعت كشور را ترك نموده بود.


ساني بوي مورد توجه علاقه مندان اروپايي واقع شد تا جاييكه براي او يك كت وشلوار سفارشي دوختند و اين به همراه يك كلاه و چتر و كيف مخصوص حمل سازدهني هايش بود.در يكي از آخرين صفحه هايش در انگليس در سال 1964 در حال خواندن ترانه ” مي خواهم كه لندن خانه ام باشد ” به همراه Hubert Sumlin ،نوازنده گيتار ،ظاهر گرديد.به دليل روابط پيچيده اش در طول سال هاي بسيار و افسانه سازي هايي كه از زندگي اش براي دوستان و خانواده اش ايجاد مي نمود،هنگاميكه به دلتا بازگشت برخي حرف هايش ،در مورد سفرش از ميان اقيانوس اطلس و اروپا،برج ايفل ،ساعت بزرگ بن و ديگر آثار باستاني جهان و اينكه در آنجا به ضبط صفحه پرداخته را باور نمي كردند.
از زمان بازگشتش به آمريكا او دوباره به نوازندگي در استديوي راديويي KFFA همراه با گروه پسران بيسكوييتي شاه و اجرا در اطراف Helena و Arkansas نمود.
سرانجام در تاريخ 25 مي 1965،درحاليكه دو تن از موزيسين ها به نام هاي Houston Stackhouse و Peck Curtis در استديوي راديوي KFFA منتظر ساني بوي بودند و درحاليكه برنامه ساعت 12:15 نزديك به پخش شدن بود هيچ اثري از وي نبود‌، Peckاز استديوي راديو به سمت محل سكونت وي خارج شد و او را در رختخواب مرده يافت،ظاهراَ ، به دليل حمله قلبي كه در خواب و در شب قبل برايش اتفاق افتاده بود.
ويليامسون در نيو آفريقا به خاك سپرده شد و سنگ قبر او را Lillian Mc Murray صاحب كمپاني Trumpet Records تهيه نمود.


برخي از آهنگ هاي معروف تر او شامل ” مرا مجبور نكن حرف بزنم” ،” چاق كردن قورباغه ها براي مارها”،” اين را براي خودت نگه دار” ،” مراسم تدفين تو و عزاداري پايان ناپذير من”،” خداحافظ پرنده”،” 9 زير صفر، و” كمكم كن”[13]The Who به عنوان ترانه كليدي در آلبومشان با نام Tommy اجرا گرديد و بعدها نيز ترانه اصلي Aerosmith در آلبومش با نام Honkin’ on Bobo [ گرديد. ” مي باشند..ترانه “نورچشمي براي كور” او توسط گروه
تاثيرات:
درحاليكه قصه هاي طولاني،افسانه هاي ناخوشايند و دروغ هاي آشكار بيشتر چيزي كه ساني بوي درمورد زندگي اش براي گفتن دارد را تشكيل مي دهد،اما مهمترين آثار او به خوبي در ميان آثار بيشمار در هزاران نوع متفاوت ثبت و حفظ گرديده است.آثاري كه در اروپا ضبط شده مورد استفاده هنرمنداني مانند Alligator،Storyville و Analogue Productions و ساير موارد اينچنين واقع شده است.
ساني بوي ويليامسون 2 ،تاثير شگرفي بر روي بلوز امروزي و هنرمندان راك بلوز نهاده است و همانطور كه مشاهده مي شود ، هنوز هم ترانه هاي زيادي از وي توسط هنرمندان زيادي استفاده مي شود.


در سال 1963 سانی بوی به همراه سایر هنرمندان بلوز دز مجموعه تورهای دور اروپا با نام American Folk Blues Festival شرکت کرد و به گواهی نقدهای چاپ شده در مطبوعات آن زمان از موفقترین چهره های این تور بود.
سانی بوی غیر از اینکه نوازنده فوق العاده ای بود شگردهای نمایشی جذابی هم داشت که محبوبیتش را بین تماشاگران اروپایی بیشتر می کرد. مثلا هنگام نواختن سازدهنی آن را یک وری داخل دهانش می گذاشت (مثل سیگار) و گاهی ساز را به حالت افقی کاملا به داخل دهانش فرو می برد و با دهان بسته (و لبخندی بزرگ و مضحک!) صدای ساز را درمی آورد یا از این عجیب تر می توانست همزمان دو سازدهنی بنوازد: یکی با دهان و دیگری با بینی (با بینی بزرگش!).

williamson john lee 001 - ساني بوي ويليامسون

Rate this post
نت های پیانو نت های ویولن نت های سنتور نت های گیتار

درباره‌ی Vahid Ezati

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *