استاد حسين عليزاده در سال 1330 در تهران به دنيا آمد. در هنرستان موسيقي ملي نزد هوشنگ ظريف، علي اکبر شهنازي و حبيب الله صالحي به فراگيري تار پرداخت .
پس از دريافت ديپلم از هنرستان در سال 1349 به گروه موسيقي دانشکده هنرهاي زيبا دانشگاه تهران راه يافت و نزد اساتيدي همچون اکبر شهنازى، نورعلى برومند، يوسف فروتن، عبدالله دوامى، هوشنگ ظريف و … فراگيري موسيقي ايراني را ادامه داد.
او خود نيز هميشه در جست و جوى راههاى ديگرى بوده که ديگران نرفته اند در اين سالها عليزاده استعداد خود را محدود به تقليد و تکرار فرم هاى گذشتگان نکرده و در جست و جوى راههاى تازه تر بوده است استاد عليزاده بر خلاف بسياري ديگر از هنرمندان که فقط به اجراي موسيقي به شکل کاملا” سنتي آن مي پردازند، نوآوري هايي داشته است.
در دوران تحصيل با ارکستر ايراني تالار رودکي همکاري داشت. و از فصل هنري 1352-51 با گروه هاي مرکز حفظ و اشاعه موسيقي در جشن هنر شيراز به اجراي برنامه پرداخت. در سال 1355 به اتفاق پرويز مشکاتيان گروه عارف را تشکيل داد و برنامه هاي متعددي را در داخل و خارج از کشور به اجرا درآورد.
فعاليت هاي هنري استاد:
سرپرستي گروه هاي همنوازي مرکز حفظ و اشاعه موسيقي ، سرپرستي گروه شيدا، گروه عارف و گروه سازهاي ملي، شرکت در چهار دوره هنر شيراز، شرکت در اجراي باله گلستان اثر موريس بژار کنسرت ها: کنسرت نوا ( جشن هنر شيراز)، شورانگيز ( تالار وحدت)، کنسرت به نفع زلزله زدگان گيلان( تالار وحدت)، کنسرت به نفع شوراي کتاب کودک ( تالار وحدت، فرهنگسراي بهمن)
خارج از کشور:
فستيوال لوس آنجلس، فستيوال هنرهاي شرق بولونيا ( ايتاليا)، کنسرت در مراسم افتتاح شهر موسيقي ( پاريس)، کنسرت در موزه واشنگتن، کنسرت به دعوت موسسه جهاني موسيقي( نيويورک) کنسرت هاي گوناگون در راديو فرانسه، بلژيک، سوئد، کنسرت در دانشگاه سياتل (آمريکا) ، دانشگاه ييل (آمريکا)، آلبرت هال لندن، کنسرت با هنرمندان هندي در لوس آنجلس و سانفرانسيسکو.
فعاليتهاي آمورشي :
تدريس در کانون پرورش فکري کودکان و نوجوانان، مرکز حفظ و اشاعه موسيقي، کانون فرهنگي- هنري چاووش، هنرستان موسيقي، و کلاسهاي خصوصي، عضويت در هيات علمي دانشکده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران، رياست هنرستان موسيقي(پسران)
خارج از کشور:
تجزيه و تحليل موسيقي ايران در مراکز آموزشي و هنري آلمان و فرانسه، شرکت در سمينار شرق شناسي دانشگاه يو. سي. ال. اي. (آمريکا)، دانشگاه سياتل (آمريکا).
آثار آموزشي:
ده قطعه براي تار( کتاب، چهار جلد)، رديف ميرزا عبدالله ( اجرا با تار و سه تار)، دستور سه تار( کتاب)، آموزش سه تار ( اجراي کتاب اول و دوم هنرستان)، رديف مقدماتي ( کتاب سوم هنرستان).
هم نوايي براي سازهاي ايراني:
نوا، سواران دشت اميد، حصار، سرودهاي آذربايجان، شورانگيز، راز و نياز. صبحگاهي، نوبانگ کهن و آواي مهر.
تکنوازي(شيوه سنتي):
ماهور(تار) و سه گاه ( هجراني) ”تار”
تکنوازي ( شيوه ابداعي):
ترکمن ( سه تار)، پايکوبي (سه تار)، هم نوايي ( تار)، نوا (تار)، همايون( سه تار)، راست پنجگاه(تار) و چهارگاه و بيات ترک.
ارکسترال:
ني نوا، عصيان، وارياسيون هاي کردي.
موسيقي فيلم:
چوپانان کوير ( حسين مجوب)، دلشدگان ( علي حاتمي)، گبه ( محسن مخملباف)، زماني براي مستي اسب ها و لاک پشت ها هم پرواز مي کنند ( بهمن قبادي)، ميراث کهن، زشت و زيبا( احمد رضا معتمدي)
استاد عليزاده در سال هاي اخير در آلبوم هاي “زمستان است” ، ” بي تو به سر نمي شود” و “فرياد” با استادشجريان، کيهان کلهر و همايون شجريان به عنوان سرپرست گروه و آهنگساز همکاري داشته است.
از آثار او : ابداع مقام داد وبيداد (گوشه داد از ماهور و بيداد از همايون، آلبوم هاي راز نو با همکاري گروه هم آوايان و زمستان است با صداي استادشجريان) همچنين اجراي پلي فونيک آواز ايراني ( رازنو، آواي مهر و …)
