برمه سرزمین معابد بودا » در این مقاله شما با ادابو رسوم معابد بودادئئ برمه محصولات کشور برمه خقوق مربوط به زنان برمه و شهر ها و تاریچه برمه اشنایی پیدا می کنید .
برمه که به شکل یک بادبادک دنباله اش به داخل دریا کشیده شده است وسیع ترین کشور در میان کشور های منطقه آسیای جنوب شرغی با وسعتی حدود 678600 کیلومتر مربع می باشد و بیش از 40 ملیون نفر را در خود جای داده که اکثر انها به زبان برمه ای تکلم می کنند (26 میلیون نفر) و بقیه از گروه های قومی مختلف که به صد ها زبان محلی حرف می زنند و عادات و فرهنگ خاص خود را دارند .
روسوم برمه
قایق راننان اینتایی روی یک پای خود می ایستند و با پای دیگر پارو می زنند , مردان قبیله شان سر تا سر بدن خود را با نقش و نگار هایی به رنگ ابی خال کوبی می کنند و برخی از زنان پادااونگ , هنوز هم با استفاده از حلقه های برنزی مخصوص طول گردن خویش را تا سه برابر اندازه معمولی می کشند .
برمه ای ها و شان ها ,پیروان مومن بودا هستند و در امتداد دره های رود خانه ای به کشت برنج ابی سر گرم هستند,چین ها و کاچین ها در کوهستان ها زندگی می کنند , مسلمانان ارکانیزی در کرانه های غربی با ماهیگیری زندگی رات می گذرانند وکارنها در سر تا سر جنوب پراکنده اند.
همه ساله در اغاز سال نوی بودائئ پیروان این مذهب جشن سال نو را بر پا می دارند و به سر و تن یکدیگر آب می پاشند تا بدبی های گذشته را پاک سازند .
این باران موسمی ساخته دست بشر که در ان از لوله های آب پاش,سطل و هر وسیله دیگری استفاده می شود,به زمین های خشک و سوخته در زیر افتاب داغ و با گرمای 40 درجه سانتی گراد فرصت می دهد تا زمان باران های موسمی طبیعی که به زودی شروع می شوند و سیل به راه می اندازند و خرابی به بار می اورند دوام بیاوند .
معابد بودائئ
پاگوداها » معابد بودائئ چند طبقه ای که با پوششی از طلا در زیر اشعه افتاب می درخشد در سر تاسر کشور برمه به چشم می خورند . روستاییان بودایی ، همه ساله مقداری لز درامد خود را به بودا می بخشند تا به مصرف ترمیم و ابادانی این معابد برسد .
معبد شاوداگون بزرگترین این معابد است که در شهر رانگون پایتخت برمه با جمعیتی حدود 2100000 نفر با ارتفاع بیش از 90 متر بر پا شده و همچون خورشیبدی دیگر می درخشد.
این معبد که در 2500 سال پیش ساخته شده 8 موی بودا را در خود جای داده است . ارزش طلای روکش شده معبد حدود 90 ملیون دلار است . گلویی قبه بلند معبد با بیش از 350 قطعه الماس و سنگ های گرانبهای دیگر تزیین شده است . سامرست موام در باره این معبد گفته است : ….خورشید و امید دیگری در دل سیاه شب .
زائرین بودا با پای برهنه از پله ها و طبقات معبد بالا می روند و به پرستش او می پرداند . در پگو در شرق رانگو مجسمه ای از بودا با ارتفاع 60 متر وجود دارد . بینی 7.5 پایی مجسمه و جیک جیک گنجشکان روی ان توجه جهانگردان محدود را به خود جلب می کند . به نظر می رسد که حالت و ژست مجسمه , روح و فکر همه برمه ای ها را در سراسر مملکت به خود جلب کرده است . برمه ای ها از نقاط مختلف کشور با گاری های که با الاغ و گاو میش کشیده می شوند با کامیون و دوچرخه و پیاده به زیارت این مجسمه می آیند.
نو با وگان و جوانان برمه ای همه ماسک مخصوصی را که تاناکا نامیده می شود و از پودر پوست درختان بومی تهیه می شود به صورت خود می چسباند تا شادابی و جوانی خود را حفظ کنند .
برمه که نامش در میان ده کشور فقیر جهان ثبت شده از نظر مواد غذایی خود کفا می باشد . بیش از 30هزار گونه برنج در بخشهای شمالی برمه بعمل می آید . بعضی از این گونه ها قدرت مقاومت در برابر سیلهای ویرانگر را دارند دراین کشور ,گونه های وحشی نیشکر پیدا شده که در برابر بیماریهای گیاهی مقاوم شده اند.
سر سبزی سرارسر سال را می توان در کیااوکی , حدود 60 کیلومتری جنوب ماندالای در شمال مرکزی برمه مشاهده کرد. در اینجا درپای دهها معبد ,دشت گستردهای پوشیده از درختان میوه ,بوته های فلفل,کنجد,پنبه و نشاء کاریهای برنج که مثل فرشی از ابریشم سبز در استخری نقره ای شکل می درخشد به چشم میخورد .
در این ناحیه از گرما هم چند درجه ای کاهش یافته است .
حاصلخیزی کیااوکی 900 سال پیش با یک سیستم آبیاری خاص که بدستور آنارآهتا ,حمکرانی که بر سر تا سر برمه حکمرانی می کرد طراحی شده بدست آمده است . انگلیسیها این سیستم را در سال 1926 مدرنیزه کردند و این سیستم امروز نیز همچنان بصورت یکی از موثرتین و پر بارترین سیستمهای آبیار کشور باقی مانده است . جنگهای برمه مثل همه جنگهای مناطق حاره ,دستخوش تجاوز و انهدام قرار گرفته اند .
دولت برمه به منظور بازسازی جنگلها یک باغ کشاورزی 432 جریبی را در بخش شمالی کشور ایجاد کرده و به کشت و پرورش بیشتر درختها و بوته زار هایی که در ناحیه یافت می شوند شمال درختان بلند و کشیده ساج ,بلوط های نقره ای شکیل و درختهایی با تنه های مقاوم و لخت که به زبان بومی پی انکادو نامیده می شوند,درختان اقاقیا با شکوفه های ارغوانی و سفید و درختان پر گل و سایه دار,پرداخته است. در این باغ نمونه زیبا ساقه های بلند خیزران در میان بوتهای وحشی خشخاش اطلسی و گلهای فلوکر انگلیسی ,قد برافشته اند.در این باغ بزرگ که بصورت یک مرکز تحقیقات کشاورزی در آمده است بوته های قهوه,نهالهای سیب ,گریپ فروت,بادام زمینی و حتی دارچین پرورش داده می شوند .دست اندرکان کشاورزی می کوشند تا برای حفاظت خاک مرزنشینان را تشویق کنند و وسایل لازم را در دسترس آنها قرار دهند تا هر چقدر می توانند درخت میوه بکارندو از فرسایش خاک جلوگیری کنند.
ارواح زیر زمینی
در ماندالای مردم به ارواح زیر زمینی که به آنها نات می گویند اعتقاد دارند . داتاینخین که در ارتباط با این ارواح شهرت دارد می گوید: که این ارواح موفقیت در کسب و کار را ظرف 3 تا 6 ماه تضمین می کنند. انها در معابد جشن شکر گذاری سنات ; کوگیکیا و دو برادر تااونگ ببون را که مسبب رونق کار هستند بر پا می سازند.
تقریبا هر معبدی در برمه دارای پرستشگاه مخصوص ناتها می باشد. نات حافظ ماندلای ,بوبوگی یی نامیده می شود که بنا بر افسانه ها روح سرگردان یک برهمن هندی می باشد که در گذشته دور به برمه سفر کرده و به عنوان مشاور در دربار برمه سرگرم شده است. مجسمه اذین بندی شده او اینک بر روی تپه ای مشرف به ماندلای دیده می شود.
در پای تپه ,خرابه هایی که زمانی به شهر طلایی مشهور بوده به چشم می خورد.در مرکز این خرابه ها یک محوطه چهار گوش یک کیلومتر مربعی محصور با دیوار سنگی مشاهده می شودکه در گذشته قصر طلایی و حکاکی شده یتبا ,اخرین حکمران مستبد برمه بوده است . او در سال 1878 حکومت را بدست گرفت و بیش از 70 خانواده رقیب را کشت و خود در سال 1885 مقلوب انگلیسی ها شد. در باز پسگیری قصر از ژاپنی ها در سال 1945 قصر به ویرانه ای مبدل شد.
معابد بیشمار رانگون این شهر را بصورت مکانی مقدس در آورده است. اما این شهر بخاطر داشتن بازار سیاه ,نامقدس ترین شهرها در برمه بشمار می آید . لیکن شگفت آور انکه در بازارهای سیاه نه از مواد مخدر خبری است و نه از فحشا با توجه به اینکه دولت برمه تنها 20 درصد داروی مورد نیاز مردم را تولید می کند و مقامات بهداشتی هزینه ای گزافی را برای مبارزه با عوامل اصلی مرگ و میر کشور مالاریا و اسهال خونی صرف می نماید این بازارهای سیاه از آنتی بیوتکها و ابزار جراحی انباشته است .
آمار اپورا در جنوب ماندلای محلی می باشد که کینگ بودا و پایا یک پایتخت گران و مجلل در سال 1783 در آن بر پا ساخته بوده است این محل احتمالا یکی از قدیمیترین مراکز تمدن برمه می باشد.
در کاوشهای باستان شناسی مصنوعات مربوط به قرن اول پیش از میلاد مسیح تا قرن سوم میلادی از جمله یک مجسمه حکاک یشده از یک الهه باربری ,جمجمه ها و گلدانها حاوی خاکستر مرده ها ,انگشتری های ظریف تراشیده شده و مزین به نقش گل و ابزار و ادوات استخوانی بیشمار بدست آمده است .
با این کشفیات باستان شناسان برمه ای تئوری فرهنگ وارداتی از شمال را مردود دانسته اند. کشور برمه در سال 1886 ضمیمه هند شرقی انگلیس شد و در سال 1948 ,استقلال خود را باز یافت . زنان برمه ای از نظر قانون و فرهنگ در سطح مردان قرار دارند . زن بودایی بعد از ازدواج نام فامیل خود را حفظ میکند, ح قتملک به اموال شخصی خود را دارد و اقتصاد خانواده را اداره می کند.
هر کودک برمه ای طی یک تشریفات خاص,سرش تراشیده میشود و لباس او به بودا هدیه می شود و برای مدتی از چند هفته تا شش ماه در معبد مقیم میشود و سپس وارد زندگی عادی می شود .
منابع اقتصادی کشور برمه را غلات ,روغن نباتی,بادام زمینی,صنایع کفاشی,صابون پزی,شکر,منسوجات,چوب و سرب و روی تشکیل میدهد.
ترجمه :علی محمد عابدی1371
