نکات تجهیز ایستگاه اقلیمی

در بدو احداث و تجهیز ایستگاه های اقلیمی – هواشناسی، توجه به نکات ذیل اساسی است.

1– انتخاب صحیح محل ایستگاه

ایستگاه باید در محلی احداث شود که بتواند معرف منطقه مورد بررسی باشد. با توجه به این امر، محل ایستگاه ها باید در جایی عاری از اثر هر نوع عوارض مزاحم از قبیل درختان، بناها، ساختمان های بلند، رودخانه یا واحدهای صنعتی و کارخانجات باشد. همچنین باید این اطمینان وجود داشته باشد که در طی سال هال متمادی در آینده، ایستگاه به دلیل ایجاد عوارض مزاحم تغییر نمی کند یا جابه جا نمی شود.

2– تعیین تراکم مطلوب ایستگاه های دیده بانی

تعداد ایستگاه ها باید متناسب با تغییر پذیری عنصر مورد سنجش و چگونگی منطقه مورد بررسی تعیین شود. مثلا در مناطق صاف و هموار (جلگه و دشت)، با توجه به تغییر پذیری زیاد عنصر بارش، معمولا احداث یک ایستگاه باران سنجی در هر 100 کیلومتر مربع ضروری است.در حالی در همین مناطق، وجود یک دماسنج در هر 500 کیلومترمربع و یک فشارسنج و بادسنج یا آفتاب سنج در هر 5 هزار کیلومترمربع کافی است. بدیهی است که در مناطق کوهستانی یا در بررسی های محلی و متوسط اقلیمی که ناحیه محدودتری مطالعه می شود، تعداد ایستگاه ها باید فشرده تر انتخاب شود.

3– استفاده از ابزار سنجشی استاندارد

برای درستی مقایسه نتایج دیده بانی، باید از ابزارهایی استفاده کرد که درجه دقت مشابهی دارند. از این رو، از دستگاه های اندازه گیری استاندارد که مورد توصیه سازمان جهانی هواشناسی است استفاده می شود.

عناصر و پارامترهای اقلیمی، روزانه در سه وعده دیده بانی یا با دستگاه های سنجشی اندازه گیری می شوند. زمان دیده بانی به وقت محلی صورت می گیرد تا تمام دیده بانی ها در شرایط مشابه ارتفاع خورشید انجام شود. بنابراین زمان دیده بانی تنها به طول جغرافیایی محل بستگی دارد.

برگرفته از کتاب مبانی آب و هواشناسی دکتر علیجانی و کاویانی