تو هم اينگونه مرا بخوان آسان ، به سان اشک به سان آب و آيينه به سان روح خود ، درگير بودن کن مرا تو هم آسان مرا بشناس هم رنگ خودت هستم
به رنگ پاک آسمانی…. صاحب این خانه شکسته است درد دارد .. اگر نمیتوانی از دردش کم کنی ..
دردی بر دردهایش اضافی مکن اینجا دلــــــــــــی گرفته …!!
شایدم اینجا دلی شکسته …!!
من نه فرشته ام و نه از جنس آسمون ، و نه به قول اون نويسنده معروف يک کلوخ تيپا خورده ، من فقط يه آدمم ، يه آدم که گاهي زيادي مهربونه گاهي زيادي حساسه و گاهي هم زيادي مغرور ،…
آدمي که دوست داره همه رو دوست داشته باشه و با همه زلال باشه ! اما افسوس که آدماي ديگه گاهي اين چيزا رو حس نمي کنن !!
کاش خداي اون بالاها آدمايي رو سر راه هم قرار بده که حرف همو بفهميم ، به يه چيز بخنديم، به يه چيز اشک بريزيم، و فهم و ادب و ايمان چاشني صداقت کلاممون باشه .
به همون خداي آسمونا اينا شعر نيست شعار نيست لااقل براي من نيست اينا از عمق وجود م بلند ميشه بس که ديوار دلم کوتاه اس،هرکه از کوچه تنهايي ما ميگذرد،به هواي هوسي هم که شده،سرکي ميکشد و ميگذرد خدايا!
کودکان گل فروش راميبيني ؟ مردان خانه بدوش، … کاسبان دين فروش، محراب هاي فرش پوش، پدران کليه فروش، مادران سياه پوش، انسانهاي آدم فروش، همه را ميبيني ؟
ميخواهم يک تکه آسمان کلنگي بخرم ….
قبل از این که بخواهی در مورد من و زندگی من قضاوت کنی کفشهای من را بپوش و در راه من قدم بزن .
از خیابانها، کوهها و دشت هایی گذر کن که من گذر کردم اشکهایی را بریز که من ریختم دردها و خوشیهای من را تجربه کن سالهایی را بگذران که من گذراندم…
روی سنگهایی بلغز که من لغزیدم دوباره و دوباره برپاخیز و مجدداً در همان راه سخت قدم بزن همانطور که من انجام دادم …
بعد ، آن زمان می توانی در مورد من قضاوت کنی….
