جغد شاخدار

نام علمی : Asio Otus

نام انگلیسی: Long eared Owl

نام فارسی : جغد شاخدار (جغد گوش دراز)

پراکندگی

مشخصات ظاهری: این پرنده، 36 سانتیمتر طول دارد و در حالت نشسته، به واسطه ی گوشپرهای بلندش، به آسانی شناخته می شود. گاهی اوقات، در هنگام استراحت گوشپرها را جمع می کند. از جغد جنگلی کوچکتر، صفحه ی صورت نخودی و به شکل خاصی، صورت به دو قسمت تقسیم شده و رنگ چشم ها نارنجی است. پروازش پیچ و تاب دار، با بال زدن های نسبتا تالابی به واسطه ی شکل سر تمیز داده می شود. زیرتنه خط دار و زیر بال ها نخودی با رگه های قهوه ای تیره است.

صدا: صدای پرنده نر، هنگام تعیین قلمرو تکرار است و در سایر موقع، دو سیلابی و شبیه «که ویک- که ویک- که ویک» شنیده می شود.

زیستگاه: این پرنده در مناطق جنگلی به سر برده و در آشیانه های متروک با روی زمین تخمگذاری می کند. در ایران، احتمالا در جنگل های شمال تولید مثل کرده و زمستان ها، به صورت مهاجر در نواحی شمال شرق و مناطق مرکزی تا جنوب و فارس دیده می شود.

حفاظت: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه حفاظتی ندارد، اما بررسی وضیعت پراکندگی و تولید مثلش ضروری است.

جغد شاخدار از سرده (جنس) جغدهای گوش‌ به‌سر و از خانواده جغدان است. در زبان انگلیسی به سرده‌ای دیگر از جغدها نیز جغد شاخدار می‌گویند. بنابراین، باید مراقب بود در برگردان فارسی، این سرده و آن گونه با هم اشتباه گرفته نشوند.

جغد شاخدار را در حالت نشسته از روی گوشپرهای بلندش به آسانی می توان شناسایی کرد، اما گاهی اوقات هنگام استراحت گوشپرهایش را جمع می‌کند. تغذیه این گونه جغد، از پستانداران کوچک، پرندگان و حشرات است و برای نشستن به طور متداول، درخت‌های سوزنی‌برگ را برمی‌گزیند.