خارش یکی از شایع ترین شکایات در مشکلات پوستی است. گیرنده های خارش دارای پایانه های عصبی فاقد میلین و برس مانند بود که منحصرا در پوست، دیواره های مخاطی و قرنیه یافت می شوند .خارش اگر چه معمولا با بیماری اولیه پوستی و بثورات یا ضایعات پوستی همراه است. ولی امکان دارد که بدون بثورات یا ضایعات پوستی نیز وجود داشته باشد. به این حالت خارش اولیه گفنه می شود که عموما شروع سریع و احتمالا شدید داشته و در فعالیت های روزمره ی بیمار دخالت می نماید.
خارش ممکن است نخستین علامت بیماری های عمومی داخلی نظیر دیابت شیرین، اختلالات خونی یا سرطان باشد. همچنین ممکن است همراه با بیماری های کلیوی، کبدی و تیروئیدی نیز خارش وجود داشته باشد .
داروهای خوراکی متداولی از جمله اسپرین ، انواع انتی بیوتیک ها، هورمون ها( استروژن ها ، تستوسترون یا قرص های ضد بارداری) و مواد شبه تریاک(مورفین یا کوکائین) نیز ممکن است مستقیما یا از طریق افزایش حساسیت به فرابنفش خورشید باعث خارش شوند. برخی از صابون ها و مواد شیمیایی، پرتو درمانی، عرق سوز ناشی از گرما و تماس با لباس های پشمی نیز باعث خارش می گردد. عوامل روانی نیز ممکن است باعث خارش شوند، مثل استرس بیش از حد در محل کار یا در خانواده .
خارش ممکن است در سالمندان اغلب ناشی از خشکی پوست باشد . مچنین سالمندان به دلیل ابتلا به بیماری سیستمیک ممکن است دچار خارش شده، در معرض خطر بدخیمی مخفی قرار گرفته و دارو درمانی های بیشتری را نسبت به افراد جوان تر دریافت نمایند. تمام این عوامل سبب افزایش بروز خارش در افراد پیر می شود .
پاتوفیزیولوژی
خاراندن موجب ازاد شدن هیستامین از سلول های ملتهب و پایانه های اعصاب شده که منجر به خارش بیشتر می گردد و در نتیجه چرخه ی معیوب خارش- خاراندن ایجاد می شود. اگر بیمار پاسخ خارش را با خاراندن بدهد، احتمال دارد بر تمامیت و یکپارچگی پوست اثر گذاشته و باعث خراشیدگی، قرمزی، برامدگی( نظیر ویل)، عفونت و تغییراتی در رنگدانه سازی شود. خارش در شب معمولا شدیدتر است و در ساعات بیداری کمتر اظهار می گردد، احتمال دارد علت ان معطوف شدن حواس یمار به فعالیت های روزانه باشد. در شب هنگام که اشتغال شخص کمتر است، حتی یک خارش ناچیز را هم نمی توان به سادگی نادیده گرفت. خارش شدید، حالتی ناتوان کننده است.
