تاریک روشن در اقیانوس
منطقه تاریک روشن اقیانوسبه لايه مياني اقيانوس هاي جهان، در طول روز تنها نور ضعيفي مي رسد. اين به خاطر اين است كه آب دريا نور خورشيد را جذب مي كند. اين لايه اقیانوسی فقير از نور، منطقه تاريك روشن يا درياي ميانه ناميده مي شود. اين منطقه رنگ آبي تيره تا رنگ سياه دارد.
عمق يا گودي اين منطقه به شفافيت يا تيرگي آب بستگي دارد. در آب شفاف منطقه تاریک روشن مي تواند از عمق بيش از 600 پایی (تقریباً 183 متری) شروع شود. در آب تيره اين منطقه از عمق تنها 50 پايي (15 متری) شروع مي شود.
اما لایه میانی اقیانوس معمولاً جايي بين اين دو شروع مي شود. منطقه تاریک روشن تا عمق حدود 3300 پايي (حدود 1000 متري) گسترش مي يابد. اين جا جايي است كه منطقه تاريك شروع مي شود. به طور متوسط اين منطقه از 660 تا 3300 پا (200 تا 1000 متر) عمق دارد.
در منطقه تاريك روشن، نور كافي وجود دارد تا در طول روز آن را ببينيم، اما براي فتوسنتز نور كافي وجود ندارد. بنابراين هيچ گياهي در اين منطقه زندگي نمي كند. مقدار نور با عمق كاهش مي يابد. به خاطر همين، غذا در این منطقه فراوان نيست.
آب در منطقه تاريك روشن سرد است (تنوع دما از 39 تا 41 درجه فارنهايت یا چهار تا پنج درجه سانتی گراد است) و با عمق كاهش مي يابد.
در این منطقه فشار بالا است-مي تواند به بيش از 1470 پوند در اينچ مربع (تقریباً 1033 تن بر متر مربع) برسد- و با افزایش عمق افزايش مي يابد. مقدار اكسي‍ژن حل نشده در آب كمتر از منطقه نور خورشيد است.
كاشفان زير دريا، ويليام بيب و اتيس بارتون William Beebe and Otis Barton، اولين كساني بودند كه (در يك ژرفناپیما) به اين منطقه دور از دسترس سفر كردند و در آن جا زندگي جانوري را مشاهده کردند. بعداً رابرت بالارد كشف هاي گسترده تري انجام داد.
جانوران:
جانوراني كه در منطقه تاريك روشن زندگي مي كنند با زندگي در تاريكي، آب سرد و فشار بالا تطبيق يافته اند. بسياري از جانوراني كه در اين منطقه هستند چشم هاي بزرگی دارند كه به آنها كمك مي كند تا در آب هاي تاريك تقريباً ببينند. بيشتر آنها كوچك، تیره و لاغرند (این شکل به آنها كمك مي كند تا خود را استتار كنند) و بسياري از آنها دندان ها و آرواره هاي بزرگي دارند.
شب تابی
بسياري از جانوراني كه در منطقه تاريك روشن زندگي مي كنند، شب تاب هستند. آنها مي توانند نور مورد نیازشان را بسازند. بعضي از جانوران شب تاب اندام هاي مخصوصي دارند كه با واكنش هاي شيميايي نور توليد مي كند.
استثنای نادر، ماهی Malacosteidae يا ماهي Loosejaw هستند كه نوری قرمز براي ارتباطات درون گونه ای بین خودشان توليد مي كنند (قرمز براي بيشتر موجودات زنده شناور در درياي عميق غير قابل مشاهده است.
بیشتر موجودات زنده دریای عمیق اصولاً آبي ها و سبزها را مي بينند). جانوران نورشان را مورد استفاده قرار مي دهند تا طعمه پيدا كنند و يا شكارچيان را گيج كنند و به اشتباه بيندازند (آنها اين کار را به وسيله استتار خودشان يا پرت كردن حواس شكارچيان انجام مي دهند).
بعضی از جانوران يك روش استتار دیگر هم به کار می برند. به این ترتیب که نوری در سطح زيرين جانور شب تاب توليد مي شود كه به جانور كمك مي كند تا از چشم شكارچياني كه زيرش هستند ناپديد شوند.
بخش بالايي جانور روشن نيست تا جانوران دیگر از بالا نتوانند آن را بینند. به این ترتیب جانور كاملاً در زمینه سیاه محو می شود و در محيط تاريكش غيرقابل مشاهده است.
بعضي از جانوران (مثل ميگوي درياي عميق) موقعي كه جریان شب تابیشان حمله مي كنند، برمی گردد و اين حواس حمله كننده را پرت و او را گيج مي كند.
