دروازه قران و باغ ارم در شیراز-
باغ ارم
روایت كرده‌اند كه ارم نام باغی بهشت‌گونه بوده كه شداد پسر عماد، پادشاه عربستان، به منظور رقابت با بهشت ساخته بود. تاریخ ساخت و بنیان‌گذار اولیه باغ ارم شیراز، به درستی مشخص نیست؛ ولی توصیف‌هایی از آن در سفرنامه‌های متعلق به قرن دهم و یازدهم هجری آمده است. این باغ؛ تنوع گیاهی بسیار بالایی دارد و انواع مختلف و متنوع گیاهی از اقصی نقاط جهان در این باغ كاشته شده است؛ به شكلی كه باغ به شکل نمایشگاه انواع گل‌ها و گیاهان درآمده است.
ساخت این باغ را به دروه سلجوقیان نسبت داده اند، چرا كه در آن زمان، باغ تخت و چند باغ دیگر توسط اتابك قراجه؛ حكمران فارس كه از سوی سنجر شاه سلجوقی به حكومت فارس منصوب شده بود، احداث شد و احتمال ایجاد این باغ به درخواست وی و در آن زمان، زیاد است.
در اواخر سلسله زندیه، بیش از 75 سال این باغ در تصاحب سران ایل قشقایی بود. بنای اولیه عمارت باغ ارم توسط جانی خان قشقایی، اولین ایلخان قشقایی و پسرش محمدقلی خان و در زمان فتحعلیشاه قاجار احداث شده است. معماری بنا نیز توسط شخصی به نام حاج محمد حسن كه از معماران معروف بود، صورت گرفته است. در زمان ناصرالدین شاه قاجار، میرزا حسن علی خان نصیرالملك، باغ را از خاندان قشقایی خرید و ساختمان كنونی را به جای عمارت قبلی ساخت. تزئینات ناتمام باغ پس از فوت حسنعلی خان در سال 1311 توسط ابوالقاسم خان نصیرالملك پایان یافت. باغ ارم پس از فوت ابوالقاسم خان نصیرالملك به پسرش عبدالله قوامی رسید و بعد از مدتی دوباره یكی از خوانین ایل قشقایی به نام محمد ناصر خان آن را خرید.
این باغ در ایران نظیری ندارد، با سرو های سر به فلک کشیده، گلهای بسیار زیبای متنوع و درختان گرمسیری و همچنین آب و هوای دلکش خود عده زیادی از گردشگران را به سوی خود جلب می کند؛ و دیدن آن برای هر ایرانی علاقه مندی لازم است. باید سرو آزاد این باغ را، با آن تناسب و زیبایی خیره کننده دید؛ تا مفهوم اشعار خواجه شیراز برایمان روشن شود:
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن
هرکه دید آن سرو سیم اندام را (حافظ)
دروازه قرآن
دروازه قرآن شیراز، در نزدیكی تنگ الله اكبر و در میان كوه های باباكوهی و چهل مقام، واقع شده است و یکی از زیباترین دروازه های اسلامی می باشد.
این طاق در زمان حكومت عضدالدوله دیلمی در فارس، ساخته شد و قرآنی نیز در آن جای داده شد تا مسافرین به بركت عبور از زیر آن، سفر را به سلامت به پایان برسانند. به مرور زمان طاق شكسته و تخریب شد. در دوره حكومت زندیه؛ كریمخان زند (1172 – 1193 ه. ق.) مجددا آن را بازسازی نمود و در قسمت فوقانی آن اطاقی ساخت و دو جلد قرآن نفیس به خط ثلث و محقق، اثر سلطان ابراهیم بن شاهرخ گوركانی را در آن اتاق جای داد. این قرآن ها به قرآن هفده من مشهورند.
در سال 1316 كه طرح توسعه راه شمالی شیراز در دستور كار دولت قرار گرفت، این طاق خراب شد و قرآن مذكور نیز به موزه پارس منتقل گردید. در زمان قاجاریه كه چند زلزله شیراز را تكان داد، این دروازه آسیب هایی دید اما به وسیله محمد زكی خان نوری مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت.
