بیوگرافی لالو شیفرین “
«لالو شیفرین» در سال 1932 در بوینوس‌آیرسِ آرژانتین به دنیا آمد. پدرش او را با موسیقی به‌ويژه ویولن آشنا كرد و تا مدت‌ها ساز اصلی او ویولن بود. پس از كسب موفقیت‌های اولیه در موسیقی، بورس تحصیلی از دانشگاه موسیقی پاریس را دریافت كرد و پس از مدت كوتاهی تحصیل در آنجا، پیانو را به عنوان ساز اصلی خود انتخاب كرد و هنوز مدت زیادی از حضورش در دانشگاه نگذشته بود كه خط‌مشی موسیقایی خود را پیدا كرد كه چیزی نبود جز موسیقی جاز! او خیلی زود تبدیل به یك پیانیست مطرح در جاز شد و توانست خود را در یك دوئت در جشنواره‌ي بین‌المللی جاز در سال 1955 معرفی کند. در این هنگام بود كه توانست «دیزی گیلسپی» دیگر پیانیست مطرح جاز را ملاقات کند و پس از مدتی به حدی در موسیقی پیشرفت كرد كه با گیلسپی شروع به همكاری كرد.
كار اصلی شيفرين ساخت موسیقی به‌ويژه برای فیلم بود. او در سال 1958 به آمریكا مهاجرت كرد و تقریباً بیش‌تر قطعات گیلسپی را او می‌ساخت و یا تنظیم می‌كرد، در سال 1959 وارد تلویزیون لس آنجلس شد و در سال 1960 به عنوان بهترین آهنگساز فیلم‌ها و مجموعه‌هاي تلویزیونی انتخاب شد. از زیباترین كارهای او كه در نوع خود جزو بهترین تم‌های موسیقی گیلسپی نیز هستند، موسیقی متن فیلم‌های «مأموریت غیرممکن» و «ساعت شلوغی» است.
لالو شیفرین یکی از آهنگسازان و رهبران موفق موسیقی فیلم هالیوود بیش از پنجاه سال است در این حرفه فعالیت می‌کند. ساخت موسیقی برای بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی، مجموعه تلویزیونی و بازی‌های کامپیوتری از جمله سری ساعت شلوغی، گناه اصلی، ماموریت غیرممکن، بروبیکر، سیاره میمون‌ها، اژدها وارد می‌شود و… حاصل تلاش‌های خستگی ناپذیر این هنرمند در عرصه موسیقی فیلم است.
لالو شیفرین آهنگساز فیلم با نام اصلی Boris Claudio Schifrin در یک خانواده یهودی در بونیس آیرس به دنیا آمد. پدرش لوئیس شیفرین سمت ویولن دومی را در ارکستر تئاتر کولون و به مدت سه دهه به عهده داشت.
شیفرین در شش سالگی یک دوره شش ساله آموزش پیانو را زیر نظر انریکو بارنبویم پدر آهنگساز و پیانیست معروف دانیل بارنبویم آغاز کرد. در ۱۶ سالگی شیفرین مطالعه روی پیانو را زیر نظر آندره کارالیس مهاجر روسی و رئیس پیشین کنسرواتوار کیفت، و هارمونی را نزد ژان کارلوس پاز آغاز کرد. در ضمن شیفرین در این مدت به موسیقی جز هم علاقه‌مند شد.
با وجود تحصیل در رشته‌های جامعه‌شناسی و حقوق در دانشگاه بوینس آیرس، این موسیقی بود که همیشه از جذابیتی خاص برای شیفرین برخوردار بود.
در بیست سالگی موفق به اخذ یک بورس تحصیلی از کنسرواتوار پاریس شد و آنجا در کلاس‌های اولیور مسیان و چارلز کوچلین یکی از شاگردان راول شرکت کرد. برای امرار معاش شب‌ها در کلوپ‌های پاریس جز می‌نواخت تا اینکه به سال ۱۹۵۵ در فستیوال جهانی جز پاریس و در یک همنوازی پیانو با آستور پیازولا به معرفی کشورش در زمینه موسیقی در عرصه بین‌المللی پرداخت.
شیفرین پس از بازگشت به آرژانتین اقدام به تاسیس یک ارکستر جز کرد. ارکستری که اجراهایش تبدیل به یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های هفتگی تلویزیون بوینس آیرس شد.
در حین کار با ارکستر، شیفرین قبول سفارش‌های دیگر از قبیل موسیقی فیلم، تلویزیون و رادیو را نیز در دستور کاری خود قرار داد.
در سال ۱۹۵۶ شیفرین با دیزی جیلسپای رهبر ارکستر رقص خاویر کوگات ملاقات و شروع به نوشتن قطعاتی برای او نمود. پس از مسافرت به نیویورک در سال ۱۹۶۰، شیفرین دوباره با جیلسپای که به تازگی به دلیل مشکلات مالی ارکستر را منحل کرده بود دیدار کرد. جیلسپای از شیفرین دعوت کرد تا جای خالی پیانیست را در ارکسترش پر و کوینتت او را اجرا کند.
شیفرین به سرعت پیشنهاد جیلسپای را پذیرفت و به نیویورک سیتی رفت. در سال ۱۹۶۳، شرکت MGM که با شیفرین قرارداد داشت از او خواست تا اولین موسیقی فیلم هالیوودی‌اش را برای مجموعه حادثه‌ای کرگدن که در آفریقا ساخته می‌شد بنویسد. سال بعد شیفرین وارد دنیای پر رمز و راز هالیوود شد.
شیفرین تا به امروز بیش از ۱۰۰ قطعه برای فیلم، تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری ساخته است. از قطعات ابتدایی ساخته شده توسط او می‌توان به ظهور و سقوط رایش سوم، مانیکس، روباه، لوک خوش‌شانس، بولیت، اژدها وارد می‌شود، چهار تفنگدار، هری کثیف و جنجال بزرگ اشاره کرد.
یکی از کارهای به یاد ماندنی شیفرین موسیقی مجموعه بلند تلویزیونی ماموریت غیرممکن است. جالب توجه است که این اثر در میزان غیر معمول ۴/۵ نوشته شده است.
قطعات جدید شیفرین عبارتند از ساعت شلوغی ۱،۲ و ۳، تخریب خانه، پل سن لوئیز ری، بعد از طلوع و منفور. او همچنین قطعاتی برای بازی Splinter Cell: Pandora Tomorrow نوشت و در سال ۱۹۹۹ با ساخت موسیقی برای فیلم تانگو دوباره به موسیقی تانگو که یادآور خاطرات دهه پنجاهش به عنوان پیانیست پیازولا بود بازگشت. او آهنگ‌های قدیمی تانگو را به همراه تانگو های ساخته خودش که حاوی عناصرجز هم بود وارد موسیقی فیلم کرد.
در سال۱۹۷۰ شیفرین آرم تلویزیون پارامونت را ساخت. برای مدت ۱۸ سال این قطعه آرم اصلی تلویزیون پارامونت بود که به نسبت آرم‌های تلویزیونی دیگر پارامونت از ماندگاری بیشتری برخوردار بود.
قطعه‌ای که شیفرین برای فیلم جن‌گیر در سال ۱۹۷۳ نوشت مورد پسند کارگردان فیلم ویلیام فریدکین واقع نشد. او برای نوشتن تریلرفیلم که قطعه دشوار و سنگینی هم بود حدود شش ماه وقت صرف کرده بود، بنا به گزارشات مردمی مخاطبان از ترکیب صدا و تصویر این تریلر بسیار ترسیده بودند. برای همین مسئولین اجرایی کمپانی برادران وارنر از فریدکین خواستند تا شیفرین را برای نوشتن قطعه آرام و سبک‌تری مجاب کند، اما فریدکین توجهی نکرد و قطعه نهایی شیفرین کنار گذاشته شد. شیفرین بعدها در مصاحبه‌ای اظهار داشت که کار کردن با فریدکین یکی از بدترین تجارب کاری کل دوران زندگی‌اش بوده است.
تا به امروز شیفرین چهار جایزه گرمی را به همراه بیست و یک دوره نامزدی این جایزه از آن خود کرده است. یک جایزه Cable ACE Award و شش دوره نامزدی جایزه اسکار و دریافت یک ستاره از همایش Hollywood Walk of Fame هالیوود از دیگر افتخارات شیفرین به حساب می‌آیند.
شیفرین همچنین اثر درخشانی در سال ۲۰۰۲ با نام «اژدهای سرخ» را که قسمت سوم سکوت بره‌ها بود، به عنوان رهبر ارکستر ارائه داد.
منبع : روزنامه فرهنگ آشتی
