معرفی ساز ماندولین –
ماندولین سازی است کوچک تر از گیتار و تا حدی گلابی شکل، دارای هشت سیم زوج دست باز است که رایج ترین کوک برای این سیم های جفت فاصله پنجم است. این ساز از خانواده لوت است و از حدود ۱۶۰۰ به ایتالیا برده شد…
ماندولین با مضراب یا زخمه انگشتان نواخته می شود. نه فقط قادر به اجرای نت های کوتاه جدا است، بلکه سیم های زوج آن امکان تعادل بسیار سریع بین دو نت هم فاصله را به وجود می آورد به طوری که افه ی نسبتا طویل با نوعی ترمولو منتج می گردد. صفحه انگشت‌گذاری آن پرده بندی شده است.
ساختمان و صدادهندگی
شکل ماندولین اشک مانند، دایره ای و یا تخم مرغی است و سوراخ صدای آن می تواند شبیه F یا دایره ای شکل باشد، دسته آن پرده گذاری شده و قسمت پشتی آن یا مسطح و یا دایره ای شکل است.
معمول ترین شکل کوک این ساز همانند ویلن از بم به زیر به صورت سل-ر-لا-می است. این ساز توانایی تولید صداهای طولانی که از ویلن تولید می شود را ندارد و این مشکل به وسیله نواختن ترمولو ( همان تکنیکی که در تا و سه تار به آن ریز گفته می شود ) برای نواختن آکوردها ونت های طولانی حل شده است.
آثار عمده برای ماندولین
این ساز گاهگاهی در ارکستر های اپرایی به کار رفته است مانند اپرای اتللو اثر وردی.ویوالدی یک کنسرتو برای یک ماندولین ( کنسرتو در ر ماژور اپوس 6 شماره 3 ) و دو کنسرتو برای دو ماندولین ساخته است. موتسارت در اپرای دون جوان از آن استفاده کرده است و بتهوون نیز چند سوناتین برای آن نوشته است، پاگانینی هم چند سرناد برای این ساز با همراهی گیتار ساخته است.
