نقد بازی شوخی با جنگ –
یک, دو, سه امتحان می کنیم. یک دو… اینجا پایگاه خبری روی کره زمین, زمان جنگ جهانی دوم, ورشو, لهستان.
درود فرشتگان بر خدای جهانیان. روز دیگری آغاز شده است ولی اوضاع همان بوده که بوده. امید واهی, بر این بندگان خونریز بسته ایم. شهرهای لهستان بوی خون میدهند. صدایم می آید؟! اینجا خبری از لطافت نیست. اینجا بویی از مرام در هوا نمیپیچد. اینجا قناریها به فکر آشیانه از دست رفته اند کسی به فکر آوازشان نیست!
باید جای خود را تغییر دهم! ما که گفته بودیم این بشر دستش به خون آغشته خواهد شد. ما که گفتیم این بشر لیاقت این همه ستایشها را ندارد. میدانم اکنون دستهایتان را بر روی چشمتان گذاشته اید و این منظره زشت را نمیبینید ولی باید بگویم گلوله خمپاره ها اینبار دستهای کودکان را نشانه رفته است. صدای پیچیده در فضای ورشو صدای درد و رنج مردان جنگی نیست این صدا ناله بی سرپناهی کودکانیست که از بی خردی حاکمانشان گریه سر میدهند. صدایم را دارید؟! دیگر بس است ای خداوند بزرگ,بگذارید همینجا ماجرا را فیصله بدهیم. نگذارید تا بگویم اینجا عصمت پاک و مطهر زنان با کشیدن ماشه اول اسلحه کلت کمری برباد رفت. نگذارید تا بگویم اشک های معصومانه کودکان با کشتن اولین نازی به قصاوتی بی رحمانه مبدل گشت! نگذارید تا بگویم پدری از درد و رنج مرگ همسر و فرزندش مجنون گشته و در میان باران گلوله ها و خمپاره ها به رقص افتاده است! نگذارید تا بگویم جوانی که تا دیروز فکر و ذکرش زدن پیانوی زیبایش در کنار پنجره اتاق کوچکش بود حال به دنبال دست قطع شده اش در میان خروارها خاک به جا مانده از خانه های خراب شده مردم بی سرپناه میگردد! نگذارید تا به شما خبر دهم حالاحالاها این میدان ننگین این میدان به رخ کشیدن قساوت ها ادامه خواهد داشت. خدایا بیایید تمامش کنیم. پروژه ساخت انسانی که اشرف بر مخلوقاتت باشد به بن بست خورده و شکست خورده است. شاید روزی روزگاری بشود موجودی را خلق کرد که جدایی از تمام سنگ دلیها بتواند دلی بدست آرد. بتواند بخندد. لمس کند. بو کند. در آغوش بگیرد. بتواند نیکی کند بدون آنکه از کسی چیزی طلب کند. بیایید چشمانمان را ببندیم و ماجرا را فیصله بدهیم. حرف آخر اینکه من فرشته نیز در این مکان امنیت جانی ندارم. از این بشر دست درازی به من هم بعید نیست! بیایید نگذارید دیگر کودکان جای بازیهای کودکانه خود به دنبال اجساد پدرانشان که زیر آوار خانه های خراب شده قایم شده اند بگردند. خدایا من هم دیگر سجده نخواهم کرد. من را هم به زندان جدایی از وجود پاک و قدرت برتر خویش بیفکن ولی دیگر به این بشر سجده نخواهم کرد…
عنوان: Enemy Front
سازنده: CI Games
ناشر: Bandai Namco Games
پلتفرم‌ها: PC, PS3, Xbox 360
سبک: FPS
انتشار: ۱۰ & 13 Jun 2014
مد: Single & Multi Player
بسیار خوب اول سلامی خدمت همه دوستان عزیزم در سایت خوب دی بازی داشته باشم و باید بگویم خیلی خوشحالم بعد از خیلی خیلی زمانی که گذشت دوباره دست به قلم شدم و برای این سایت نگارش متن کردم. امیدوارم این روند بهبودی سایت ادامه داشته باشه و به یک ثبات مدیریتی و رفتاری در سایت برسیم. اولین مطلب بنده بعد از مدتها در سایت خوشبختانه یا متاسفانه نقد بازی جبهه دشمن خواهد بود که شما خواهید خواند. بعد از این متن انشااله به سراغ دیگر برنامه هایی که برای سایت دارم خواهم رفت. منتظر سری مقاله های بنده در سایت به زدوی زود باشید.
همان بهتر که هیتلر زنده نیست!
وقتی بازی را انجام دادم هم اینقدر شوق داشتم تا بازی را از بعد نقدی بترکانم و هم اینقدر بی میل که دستم برای نقد بازی رو کیبورد نمیرفت! به هرحال تصمیم گرفتم اینکار را انجام دهم و امیدوارم شما هم مرا در این سفر کوتاه همراهی کنید.
خوب مثال روال همیشه سراغ بخش به بخش بازی برویم و مثلا نقدی داشته باشیم از این عنوانی که به نظر من خیلی دیر پا به عرصه وجود نهاد!
بخش اول. بازی از بعد داستانی به اندازه تمامی دیالوگ های نوشته شده اش ایراد دارد. شخصیت پردازی ندارد نه تنها برای شخصیت اول بازی بلکه برای تک تک شخصیتهایی که وارد بعد داستانی بازی میشوند. خوب میگوییم شوتر اول شخص هست نیاز زیادی به این بخش ندارد باشد ایرادی نیست. بازی فاقد هرگونه قصه و تعریف آن است. یعنی یک خبرنگار با نام رابرت هاوکینس می آید میگوید جنگی که بنده به یکباره در آن گرفتار شدم این بود و آن بود و اتفاقات جنگی وی مرور میشود و خلاصه کلی ماموریت ریز و درشت که به وی سپرده میشود. تجربه جنگی کو؟ این همه ماموریت مهم و کلیدی بر دوش این خبرنگار؟ قصه کو؟ ابتدا و آخر داستان کو؟ زمان دقیق جنگ کو؟
شاید از اتفاقات خوب بازی چند عملیات مهم و قیام مردم ورشو و مقاومت ها و بعضا چند ماموریتی باشد که حائز اهمیت بوده و دارای اسناد تاریخی است همین و بس! بازی نقطه عطف داستانی ندارد, شروع خوب و جذاب ندارد پایان درست حسابی و چه داستان بسته مناسب و چه داستان باز با علت هم ندارد! خلاصه بازی از بعد داستانی هیچ. فقط در حد نمایش چند شهر و مرحله و اینکه حالا چند شخصیت هم هستند که شما یکی از آنها را در اختیار دارید و باقی را مشاهده میکنید و باید بازی را به پیش ببرید. امتیاز ما به این بخش از ۱۰, نمره ای به غیر از ۳ نخواهد بود آن هم به دلیل وجود چند عملیات و مرحله خوب که نمیشود به راحتی از آنها گذشت!
دیر آمدی داداش!
می رویم سراغ گیم بازی بازی. عنوانی که انتخاب کردم کاملا هم سو با حرف هایی هست که میخواهم بزنم. دیرآمدی داداش. دنبال خلاقیت در این بخش نباشید. دو مسیر همیشگی موجود در این سبک بازی ها در این بازی هم وجود دارد. اکشن بکش برو جلو و مخفی کاری! هوش مصنوعی را اینجا می خواهم به کار ببرم. هوش مصنوعی دشمنان در حد چند عدد هویج. به راحتی برو پشتشان و دخلشان را بیاور! استفاده از عوامل محیطی به اصطلاح! مثل از بین بردن بشکه های نفت و بنزین و … که در اطراف سربازان هستند و سربازان عین هویج دور آن میگردند و شما با شلیک برآنها آنها را به دیار باقی میشتابانید! یا مثلا شلیک به کامیونهای حاوی همین بشکه ها و غیره. بعد بحث سلاح هم که خوب مثل تمام بازیهای هم سبک سلاح های بازی هم قابل پیش بینی هستند. هیچگونه تاکتیک خاصی برای پیشبرد مراحل وجود ندارد. مراحل بازی نسبتا تنوع خوبی دارند ولی اینگار قبلا در بازی های قبلی دیده شده اند!عجیب است نه! از همه نظر گیم پلی بازی یک روند ساده تکراری که خیلی دیر به بازار آمده را به خورد شما میدهد و هیچگونه خلاقیتی در آن وجود ندارد برای همین بنده به این بخش هم نمیتوانم نمره ای بیشتر از ۴ از ۱۰ را بدهم. بخش مولتی پلیر بازی هم سه مد را پیش بینی کرده که تا سقف ۱۱ بازیکن میتوانند از آن استفاده کنند.
صداتو بیار پایین!
نکته عجیبی را به صمع شما برسانم و آن این که خیلی از گیمرها وقتی این بازی تجربه می کردند صدای بازی را قطع میکردند و این عنوان را تجربه می کردند! دیگر خودتان تا عمق ماجرا بروید دیگر! ناهمخوانی صدای شخصیت ها با خودشان! بعضا وجود عدم تناسب شخصیتی با دوبله ایشان هم در نظر بگیرید. موسیقی های بازی هیچگونه ارگونومی برای گوش ها در نظر ندارند و مداما میکوبند و یا در حین انجام ماموریتهای مخفی کاری اصلا موسیقی در کار نیست! یعنی میخواهم بدانم چگونه این بخش موسیقی ساخته شده است که اینگونه نامرتبی و ناهمخوانی بوجود آمده است هیچگونه موسیقی حماسی که بعد از اتمام هر ماموریت دشوار باشد را نخواهیم داشت تا حسی غرورآمیز را تجربه کنیم. شاید تنها بشود به صدای خود رابرت دلخوش کرد که آن هم فقط هنگام گزارشاتش از بلندگو شنیده میشود! صدای انفجارها کاملا مشخص است از پیش ضبط شده و صدای دقیق مستقیم ضبط شده نیست. صدای اسلحه ها و همچنین. در کل شاید بشود گفت ضعیف ترین بخش بازی همین بخش صداگذاری و موسیقی بازی است و بنده به این بخش امتیاز ۲ از ۱۰ را میدهم.
دماغتو بکش کنار چشمم کور شد!
وای بر من. یعنی یک جمله خودم گفتم لذت بردم, اینبازی خیلی دیر اعلام وجود کرد! شاید اگر همین عنوان با این گرافیک سال انتشار ندای وظیفه ۲ منتشر میشد بازار رقابت کمی گرم میشد! افکتهای افتضاح خون و آتش و انفجار در بازی. سیستم ذرات افتضاح, طراحی ضعیف چهره ها اعم از خودی و ناخودی! کیفیت ضعیف بافتها و تکسچرها! کم جزئیات بودن محیطها و تجهیزات همراه سربازان و طراحی نسبتا ضعیف البسه نیروهای خودی و ناخودی! نورپردازی بچه گانه که هیچگونه عمق,انکسار, لایه بندی و پویایی در آن مشاهده نمیشود. گوشه های بعضا لوزی وار که ناشی از استفاده نادرست از Antialiasing میباشد. استفاده نادرست از موشن بلور که بخش طراحی هنری و مناظر دوردست را به طور کامل مبهم و نابود میکند! تنوع مراحل بد نیست ولی عدم طراحی جزئیات بالا در مراحل بالا باعث میشود که مراحل خود به خود کسل کننده و تکراری شوند. تخریب پذیری ضعیف که به هیچ عنوان زیر طراحی ضعیف انیمیشنها و البته هوش مصنوعی بدردنخور تاب مقاومت نمیارد. طراحی اتومبیلها و اسلحه ها نسبتا خوب از کاردرآمده ولی هیچگونه پیشرفتی نسبت به بازیهای موجود در آن وجود ندارد. موتور کرای انجین ۳ در این عنوان تحقیر شد! امتیاز بنده به این بخش ۲ از ۱۰ می باشد.
حرف آخر!
با نخریدن این عنوان باعث شوید سازندگان کمی بیشتر تامل کنند, کمی بیشتر بیاموزند و یاد بگیرند تولید و انتشار همچین عنوانی در این زمان و در میان چنین بازیهای مدرن و پیشرفته از هر نظری واقعا توهین به مخاطب است! این را میشود زمان تست تکمیلی بازی توسط خود سازندگان فهمید. بازی هیچ چیز با ارزشی برای مخاطب به همراه ندارد. خیلی مقاومت کردم تا با تجربه این عنوان خاطرات خوبم با بازیهای چون مدال افتخار و ندای وظیفه در این سبک از بین نرود! مراقب خاطرات خوبتان باشید!
نویسنده: فرشید عبدالله پور
