در این مقاله به بررسی و نقد بازی بسیار زیبای tomb raider پرداخته خواهد شد .
با وجود مبارزه های چشم نواز و طراحی های بصری فوق العاده ماهرانه،شاید توم ریدر دیگر آن بازی مورد علاقه ی «برنا» که با این بازی بزرگ شده است نباشد،اما چیزهای امیدوار کننده ای نیز وجود دارد.
تامب رایدر در تاریخ خود از وجود چندین آهنگساز مختلف بهره مند شده است،اما موسیقی متن اولین نسخه های بازی که توسط «ناتان مک کریی» ساخته شده به شدت مرا درگیر خود کرده بود ،چرا که تیم موسیقی بازی با در نظر گرفتن فضای ذخیره سازی محدودی که کاربران در اختیار دارند،با استفاده ی دوباره از تعدادی ترک های موسیقی دست به کار بزرگی زده بودند،مخصوصا در دو بازی اول.
وقتی لارا وارد تالار مجللی که منظره ای خیره کننده داشت می شد،یا زمانی که یک راز باستانی را کشف می کرد،قطعه ای نواخته می شد که به شما این حس را القا می کرد که کشف مقبره ها چقدر لذت بخش است.من برای احترام گذاشتن به قطعات موسیقی توم ریدر ۲ لحظاتی از بازی که این قطعات نواخته می شد را «لحظات آسمانی» می نامم!
یکی از دلایلی که تامب رایدر همچنان با تکیه بر اجداد (نسخه های گذشته) مشهور خودش به موفقیتش ادامه می دهد، وجود تعداد زیادی از همین لحظات آسمانی است.بعضی از این لحظات کاملا واضح هستند؛وقتی شما به نقطه ی مرتفعی می رسید و منظره ای از بازی نشان داده می شود یا وقتی که از تونلی که در حال خراب شدن است می گریزید ،با حرکت هوشمندانه ی دوربین،موسیقی مناسب و شاید حتی جمله ای که لارا در آن لحظه به زبان می آورد،شما به چیزی که با چشمانتان دیدید ایمان می آورید.
این اصل برای نسخه های اولیه ی توم ریدر شدیدا صدق می کند،اما چیزی که بازی جدید به آن اضافه می کند کمی تاکید روی لحظات کوچک و ساده است.تناسب عناصر به کاربرده شده در بازی متحیر کننده است،چرا که در هر ناحیه از بازی چیز جذابی برای بررسی یا فکر کردن روی آن وجود دارد.وقتی لارا پس از فرار کردن از بند اسارت به اولین تالار می رسد، دوربین با حالت خاصی به اطراف حرکت می کند تا حس سرگیجه آمیخته با ترس را به بازی کننده القا کند.متاسفانه بسیاری از ما به محیط اطراف و داستانهایی که در آن وجود دارد توجهی نمی کنیم،بنابراین معمولا در چنین حالتی شما قسمتی فوق العاده از طراحی بازی را از دست می دهید و یا با سوالاتی به نظر احمقانه از جانب بازی مواجه می شوید که چون جواب آن را نمی دانید ترجیح می دهید بدون توجه به آنها از آن ها بگذرید.
کریستال داینامیکس ترجیح داده کمی سخاوتمند باشد؛دوربین آنقدر ماهرانه و دقیق حرکت می کند که چشمان شما این حرکت را با شگفت زدگی دنبال می کند در همین حال لارا نیز سر خود را حرکت می دهد و به اطراف نگاه می کند و توضیحاتی نیز می دهد.شما در نقش لارا در مکانی ناشناخته هستید و هر دوی شما (لارا و شما) با چیز های منزجر کننده ای مواجه می شوید و تصمیم می گیرید به جای آنکه بیکار باشید،بفهمید در اطراف شما چه اتفاقی در حال رخ دادن است.تمایل لارا برای رهایی از این وضعیت همگام با تمایل بازی کنندگان برای بازی کردن خواهد بود.
آموخته های او فراتر از دانسته های بازی کنندگان است و این باعث می شود که او مثل یک راهنما عمل کند.مثلا در مواجهه با یک مجسمه او به شما می گوید که این مجسمه باستانی یا غیر معمولی است،اما هیچ گاه از نظر درک موقعیت ها و شرایط فراتر از بازی کننده عمل نمی کند.
بدست آوردن و پیدا کردن اچیومنت ها بسیار با ارزش است،نه تنها به خاطر توضیحات بیشتر در رابطه با داستان بازی،بلکه به خاطر لذتی که از پیدا کردن آن می بریم.مشخص کردن یک نقطه ی غیر قابل دسترس در نقشه و سپس تلاش برای پیدا کردن راه رسیدن به آن ناحیه به خودی خود لذت بخش و جالب است.عتیقه هایی که طی بازی پیدا می کنید مانند وسایل شگفت انگیزی هستند که در جعبه ها مخفی شده اند.کریستال داینامیکس مجموعه ای از انواع آیتم های مدرن و باستانی را در بازی قرار داده که لارا می تواند آن ها را در جعبه های دوست داشتنی ای که به خوبی در سرتاسر محیط مخفی شده اند پیدا کند.
به محض این که لارا جعبه ای را باز می کند (با رفتاری سرشار از هیجان که در چهره،حرکات و صدای او موج می زند) توضیح مختصری درباره ی آن میدهد.شما می توانید جسم را چرخانده و از زوایای دیگر مورد بررسی قرار دهید و در همین حال لارا توضیحات بیشتری نیز خواهد داد.
پیدا کردن همه ی این عتیقه ها به شما کمک می کند تا سریع تر ارتقا پیدا کنید اما از طرفی دیگر تاثیری در گیم پلی بازی ندارد،با این حال این برای من، یکی از لذت بخش ترین بخش های بازی بود.از زمانی که من تعدادی از این اشیاء را پیدا کردم به آن ها علاقه مند شدم و فهمیدن جنبه ی تاریخی این اشیا و سر در آوردن از تاریخ پیچیده و مرموز این جزیره برایم بسیار جذاب بود.فکر می کنم من هم به همان چیزی علاقه پیدا کردم که لارا دوست دارد_علاقه به مردمانی که قبلا می زیستند و چگونگی زندگی آن ها_این طور بنظر می رسید که کریستال داینامیکس با همسان سازی تمایلات نقش آفرینی من با شخصیت لارا، نوعی ارتباط عمیق بین من و شخصیتی که کنترلش می کنم پدید آورده است.
tomb raider یک داستان اصیل با معیاری جدید است،داستانی که آینده ی درخشانی دارد،بنابراین لارا ماجراهای زیادی در سال های آینده برای نمایش خواهد داشت.این تحول باید رخ می داد،و کاری که به کریستال داینامیکس اعتبار زیادی می بخشد این است که آن ها توانستند بخش بزرگی از لذت و روح توم ریدر را در کنار اکشن جذاب و کاملا مدرن اضافه شده به بازی،زنده نگاه دارند.
مبارزه های بازی دیگر مثل گذشته بد قلق نیست.لارا دیگر فقط با حل چند پازل مجوز ورود به «منسا» را نمی گیرد.اما مکانهای عجیب و غریب و پیدا کردن چیزهایی که طی هزاران سال گذشته کسی پیدا نکرده همچنان مانند نسخه های پیشین جذاب است.
عناصر بسیاری در ساخت چنین سیستمی نقش دارند. اکشن سینمایی بازی، لحظات آسمانی،سیستم اشیاء قابل جمع آوری،طراحی محیط غیر قابل توصیف و چیده شدن مناسب همه ی این ها در کنار یکدیگر..این بخش ها به حدی زیبا کار شده اند که وقتی در کنار هم مضمون اصلی گیم پلی بازی را تشکیل می دهند،قابل تشخیص از یکدیگر نیستند و به همین دلیل ممکن است خیلی به چشم نیایند.
مثل لارا باش: وقتی گنجی پیدا کردی لحظاتی را صرف بررسی ،مشاهده و ستایش خالقش کن و سپس به مردمانی که آن را ساخته اند و به دلیل این کارشان بیندیش.
مترجم:فرهاد هوتن
