دالن برنده ی جایزه ی نوبل فیزیک سال 1912 برای اختراع رگولاتورهای خودکار و انباره های حاوی گاز مخصوص فانوس های دریایی است.
نیلز گوستاو دالن، ملقب به خیرخواه ملاحان، در سال 1869 در شهر اشتنستورپ واقع در جنوب سوئد، به دنیا آمد. پدرش کشاورزی بود که در مزرعه ی خود گاوهای شیری نگهداری می کرد. اما نیلز به مهندسی علاقه داشت، و پس از اتمام تحصیلات متوسطه اش وارد انستیتو چالمرز شهر گوتبرگ گردید و در 1896 به عنوان مهندس مکانیک از آن مؤسسه فارغ التحصیل شد. اولین فعالیت های تجربی او کار روی توربین های هوای داغ ، کمپرسورها و تلمبه های هوا بود، که بخش عمده ای از آنها را در کارگاه های شرکت دولاوال، که سازنده ی توربین های بخار بود، انجام داد.
دالن در فاصله ی سال های 1900 و 1905 یکی از دو شریک شرکتی بود که برای بهره برداری از اختراعات تأسیس شده بود. دالن به مدت 2 سال نیز مدیر فنی شرکت کاربید و استیلن سوئد بود و در 1909 که این شرکت به شرکت انباره ی گاز سوئد تغییر نام داد، مدیر اداری آن شد. از مهم ترین خدمات دالن تبدیل گاز استیلن به ماده ی مفیدی بود برای به کار رفتن در وسایلی که شب ها کشتی ها را در پیدا کردن راهشان کمک می کردند. او برای این کار استیلن را در استون حل کرد و محلول حاصل را با فشار وارد ماده ی متخلخل “آگای” درون بشکه ی فولادی، با فشار داخلی 10 اتمسفر، کرد. تحت چنین فشاری بشکه 100 برابر حجم خود گاز می گرفت. این روش خطر بروز انفجار در اثر ضربه را از میان می برد و به این ترتیب منبع سوخت مطمئن و قابل حملی برای روشن کردن فانوس های دریایی و مشعل های شناور راهنما به دست آمد. دالن سوپاپ گازی ای نیز برای متناوب کردن نور فانوس ها اختراع کرد؛ او همچنین برای صرفه جویی در مصرف گاز شیر خودکاری اختراع کرد که با غروب آفتاب فانوس را روشن می کرد و با طلوع آفتاب آن را خاموش می ساخت.
رونالد کلارک در شرح حالی که در 1977 از توماس ادیسون نوشته، توضیح داده است که کمیته ی گزینش نامزدهای دریافت جایزه ی نوبل سال 1912 تصمیم به اعطای جایزه مشترکاً به ادیسون و نیکلا تسلا مخترعین آمریکایی، گرفته بود، اما تسلا به خاطر مشکلی که با ادیسون داشت از مشارکت در این جایزه سرباز زد و در نتیجه جایز به دالن اعطا گردید.
دالن در انفجاری که در سال 1912 طی یک آزمایش روی داد به سختی زخمی شد و بینایی خود را از دست داد، در نتیجه او نتوانست در مراسم دریافت جایزه ی نوبل که دو یا سه هفته بعد برگزار شد، شرکت کند و به جای او برادرش که استاد طب بود در مراسم حضور یافت. دالن به رغم حادثه ای که روی داده بود تا به هنگام مرگ (سال 1937) با روحیه ی بسیار بالا کارهای پژوهشی خود را سرپرستی کرد.
