به گزارش آلامتو به نقل از ایسنا، این لغات و عبارات که شامل اسباب‌بازی‌ها، غذا، حیوانات و البته پدر و مادر، سلام و خداحافظ بوده، برای شناسایی
کودکانی طراحی شده که ممکن است با مشکلات کلامی در بزرگسالی روبه‌رو باشند.
کندی در کلام نیز می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات عمیق‌تر ناشنوایی تا اوتیسم باشد.
این کلمات شامل مامان، بابا، بچه، شیر، شربت، سلام، توپ، بله، نه، سگ، گربه، بینی، چشم، موز، بیسکویت، ماشین، داغ، ممنون، حمام، کفش، کلاه، کتاب، همه رفته‌اند، بیشتر و خداحافظ هستند.
این ۲۵ کلمه اجباری بخشی از یک لیست بزرگتر ۳۱۰ کلمه‌ای هستند که باید در گنجینه لغات یک کودک نوپا وجود داشته و باید در ۱۰ دقیقه توسط والدین تیک زده شوند.
یک کودک معمولی باید حدود ۱۵۰ کلمه از این پژوهش توسعه زبان را بداند؛ اما تعداد ۷۵ تا ۲۲۵ کلمه نیز عادی است.
به گفته محققان که به ارائه این پژوهش در نشست سالانه انجمن پیشرفت علوم آمریکا پرداختند، اگر یک کودک تنها قادر به استفاده از ۵۰ کلمه یا کمتر باشد، زنگهای هشدار باید به صدا درآیند.
این ۲۵ کلمه در میان رایج‌ترین و ابتدایی‌ترین کلماتی قرار دارند که کودک در آغاز سخن آنها را فرا می‌گیرد.
پرفسور «لزلی رسکورلا» که هر دو نسخه این پژوهش را طراحی کرده، اظهار کرد: اگر کودکان از بیشتر این حروف تا دو سالگی استفاده نکنند، احتمالا جزء گروه کودکانی هستند که دیر به صحبت خواهند افتاد.
بسیاری از این گونه کودکان در آینده با بلوغ دیررس مواجه بوده و والدین آنها نباید نگران باشند؛ اما اگر کودکی تا سن دو سال و نیم با مشکلاتی در ادای کلمات روبرو باشد، والدین باید از درمانهایی مانند گفتار درمانی کمک بگیرند.
به گفته محققان، تا ۲۰ درصد کودکان دو ساله از همتایان خود در گفتار عقب هستند. از این میان، نیم تا سه چهارم آنها در آینده با بلوغ دیررس مواجه شده که کمابیش طی مرور زمان حل خواهد شد؛ اما در سایر موارد، این کودکان با مشکلات پایدار گفتاری روبه‌رو خواهند بود.
گنجینه لغات کوچک در سن دو سالگی همچنین می‌تواند نشانه بیماری‌هایی مانند ناشنوایی، اوتیسم و خوانش پریشی باشد.
همچنین به گفته محققان، تلویزیون و فیلم به عنوان «گفتاری که بطور اتفاقی شنیده می‌شوند»، نمی‌توانند جایگزین توجه والدین شوند. تعامل واقعی با کودک در زمان آغاز صحبت کردن کودک بسیار حیاتی است.
