اشعار شهادت حضرت علی اصغر (ع) “
ز این همه باغ گل که در برم بود
غنچه ای ماند و آن هم اصغرم بود
دست گلچین، غنچه ام چید در برم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
سپر جانم آن یاس گلو شد
مُهر مظلومی ام به خون او شد
پر کشید آن مرغ قدسی از سرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
گل یاسم کجا و داس دشمن
خون او می کَند اساس دشمن
رفته جانم بلکه از جان بهترم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
تا که قنداق او غرقه خون شد
آبروی قیام من فزون شد
داغ محسن، تازه شد در خاطرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
او که دسته گل مدینه ام بود
او که دلگرمی سکینه ام بود
رفت و دل خون شد ز داغش دخترم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
از لب تشنه طفل صغیرم
خواستم لحظه ای بوسه بگیرم
کرده منع از بوسه پیکان آخرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
زینب من که خون از دیده بارد
طاقت دیدن این گل ندارد
چون کند این غم به جان خواهرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
///////////// اشعار شهادت حضرت علی اصغر (ع) //////////
باغ من تشنه است و فصل بی آبی ست
روی هر ماه من چون شب مهتابی ست
ای گل ناز من – جان و جانباز من
اصغر من، اصغر من «تکرار»
من ندارم ز صد لشگر دشمن هَراس
اگر آبی طلب کنم مَبین التماس
ای گل ناز من – جان و جانباز من
اصغر من، اصغر من «تکرار»
غنچة ناز من به باغبانت بخند
گرچه پرپر شدی به دشمنانت بخند
ای گل ناز من – جان و جانباز من
اصغر من، اصغر من «تکرار»
پسرم وا کنم بند قماط تو را
تا روی دست بابا بزنی دست و پا
ای گل ناز من – جان و جانباز من
اصغر من، اصغر من «تکرار»
/////////////////// اشعار شهادت حضرت علی اصغر (ع) ////////////////////
چرا ای قرص ماه من، شده رنگ تو مهتابی
نمی بینی شکوفایی، که باشد فصل بی آبی
واویلا، آه و واویلا «تکرار»
زدی بر روی من خنده، شدم زین خنده شرمنده
به یک لبخند پُرمعنی، شدم همه کُشته هم زنده
واویلا، آه و واویلا «تکرار»
سردست پدر بودی، شدی چون مرغ پر کنده
ز لبخندت بود پیدا، که قبرت را پدر کنده
واویلا، آه و واویلا «تکرار»
/////////////////////// اشعار شهادت حضرت علی اصغر (ع) ////////////////
من یاوری جز این پسر ندارم
در باغ خود یک گل دگر ندارم
این یاس گلزار من است
غنچة بی خار من است
ای اهل عالم – ای اهل عالم «تکرار»
دانید تیر حرمله چه ها کرد
آمد به باغ و لب غنچه وا کرد
او بر رخ من خنده کرد
از خود مرا شرمنده کرد
ای اهل عالم – ای اهل عالم «تکرار»
این گل به مشکین موی او شکن هاست
در چشم نیمه باز او سخن هاست
آئینه ی وجودم اوست
هم غیب و هم شهودم اوست
ای اهل عالم – ای اهل عالم «تکرار»
////////////////////////// اشعار شهادت حضرت علی اصغر (ع) /////////////////
امشب به صف کرب و بلا قحطی آب است
از گریة اصغر جگر آب، کباب است
ای ساقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
افسوس که پژمرده گل یاس حسین است
دریا خجل از خجلت عباس حسین است
ای ساقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
آب آور لب تشنة گل های مدینه
آبی برسان بر لب عطشان سکینه
ای ساقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
این آب فرات است که مهریة زهراست
لب تشنه چرا دختر او زینب کبراست
ای ساقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
بشتاب که خون در دل دریاست اباالفضل
خشکیده لب یوسف زهراست اباالفضل
ای ساقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
صحرای بلا پر شده از گریه و ناله
مگذار بسوزد جگر طفل سه ساله
ای ساقی بی آب عباس اباالفضل
اصغر شده بی تاب عباس اباالفضل
///////////////////// اشعار شهادت حضرت علی اصغر (ع) ////////////////
امشب دل فاطمه را شکستند
بر روی آل الله آب بستند
اطفال ثار الله تشنه هستند
یا اباالفضل ، یا اباالفضل (4 تکرار)
سقا خجل از لب خشک اصغر
اصغر به گاهواره می زند پر
دائم زند ناخن به قلب مادر
یا اباالفضل ، یا اباالفضل (4 تکرار)
در خیمه ها صدای آب آب است
دریا روان از دیدة رباب است
قلب سه ساله از عطش کباب است
یا اباالفضل ، یا اباالفضل (4 تکرار)
سوز عطش در جگر حسین است
این آب، مهر مادر حسین است
خشکیده کام دختر حسین است
یا اباالفضل ، یا اباالفضل (4 تکرار)
فریاد از این همه ظلم و کینه
پریده رنگ بلبل مدینه
جاری است اشک دیدة سکینه
یا اباالفضل ، یا اباالفضل (4 تکرار)
تشنگی سکینه احساس شد
پژمرده از عطش گل یاس شد
فرات شرمنده ز عباس شد
یا اباالفضل ، یا اباالفضل (4 تکرار)
ندای کائنات یا حسین است
زمزمة فرات یا حسین است
قبولی صلاة یا حسین است
یا اباالفضل ، یا اباالفضل (4 تکرار)
///////////////////// اشعار شهادت حضرت علی اصغر (ع) //////////////////
کوفیان! این طفل کوچک، آخرین یار من است
مُهر طومار من است
هم ذبیح کوچک من، هم علمدار من است
مُهر طومار من است
گل فروشم، گل فروشم، گل فروشم، گل فروش
هستی خود را در این میدان گرفتم روی دوش
گرچه لب بسته بود، دریایی از جوش و خروش
سینه ی تنگش پر از سوز دل زار من است
مُهر طومار من است
هم شده نقش زمین در علقمه آب آورم
هم دوتا گردیده با شمشیر فرق اکبرم
هم تلظی می کند مانند ماهی اصغرم
در تلظی های او آه شرربار من است
مُهر طومار من است
اهل کوفه! طفل بی تاب مرا تابش دهید
تا نمرده بر سر دستم شما آبش دهید
یک تسلا بردل بشکسته ی بابش دهید
آخر این ریحانه ی بی آبِ گلزار من است
مُهر طومار من است
گر مسلمانید این لب تشنه مهمان شماست
آیه ای از سوره ی یاسین قرآن شماست
روز محشر خون این کودک به دامان شماست
لحظه های آخر این آخرین یار من است
مُهر طومار من است
