بدون شک چایکوفسکی یکی از مشهورترین اهنگسازان قرن 19 می باشد که می توان چایکوفسکی را جز اهنگسازان احساسی و رمانتیک طبقه بندی نمود در زیر زندگینامه این آهنگساز را براین قرار داده ام.
پیتر ایلیچ چایكوفسكی Tchaikovsky، مشهور ترین آهنگساز روس، در سال 1840 به‌دنیا آمد. پدرش ” ایلیا” مهندس معدن بود و او از سن شش سالگی به زبانهای فرانسه و آلمانی آشنایی داشت و در هفت سالگی آموختن پیانو را نزد “رودلف کاندینگر” آغاز کرد . کاندینگر بیش از هر کسی اصرار داشت که پیتر را از انتخاب موسیقی به عنوان شغل منصرف کند؛ اما سرنوشت به گونه ای دیگر به او روی نمایان کرد و دست تقدیر مانع از شناساندن این موسیقیدان بزرگ به دنیای موسیقی نشد.
او پس از اتمام تحصیلات در رشته ی حقوق در نوزده سالگی کارمند دولت شد و در بیست و یک سالگی همزمان با کار دولتی در هنرستان جدید موسیقی سن پترزبورگ ثبت نام کرد .پیشرفت او در موسیقی چنان برق آسا بود که پس از پایان دوره، در هنرستان جدید مسکو استاد هارمونی شد و دوازده سال همین سمت را حفظ کرد. او که گویی در پی جبران زمان از دست رفته بود ،با تب و تاب بسیار به آفرینش موسیقی پرداخت و آثار فراوانی را در زمینه ی سازی و آوازی خلق کرد.
سال 1877برایش سالی تلخ و پر آشوب بود. او در این سال به کاری فاجعه آمیز دست زد و آن ازدواج با دختری 28 ساله از شاگردان هنرستان بود که او و موسیقی اش را می ستود. او در نامه ای به دوستش نادژدا فون مک می نویسد که چگونه “با زنی که ذره ای دوستش ندارم” ازدواج کرده است.به نظر می رسد که ازدواج چایکوفسکی با این دختر فقط برای پوشیده نگه داشتن تمایلات هم جنس گرایانه اش بوده. او چند روز پس از ازدواج، این زناشویی را “شکنجه ی هولناک روحی” توصیف می کند .دو هفته بعد به قصد آن که از سینه پهلو بمیرد به آب های یخ زده ی رودخانه ی مسکو زد ،اما بنیه ی قوی او به نجاتش آمد و به سن پترز بورگ گریخت . در آن جا بر اثر تشنج عصبی دو روز در اغما بود. از همسرش جدا شد و دیگر هرگز او را ندید. زندگی مشترک آن دو تنها 9 هفته طول کشید.
در همین دوران بود که چایکوفسکی فرشته ی نگهبان خود را یافت: بانو”نادژدا فون مِک” بیوه ای 45 ساله ،ثروتمند،باهوش و متعادل که با مهارتی بی نظیر توفیق یافت محرم راز چایکوفسکی شود و تمام نگرانی های مالی او را از سر راه بر دارد. او عاشق موسیقی بود و یک نوازنده ی جوان ویلن به نام “کوتک”Kotek را به عنوان نوازنده ی خانگی در استخدام داشت. او از کوتک نکات بسیاری را در مورد زندگی خصوصی چایکوفسکی که او را به عنوان آهنگساز سخت می ستود شنید: در باره ی فقر او، درباره ی آرزوی او برای خلاص شدن از شر تدریس و در باره ی مشکلات عصبی و حالت دل گرفتگی اش. بانو فون مک که دلباخته ی موسیقی چایکوفسکی بود برای او مقرری سالیانه ای تعیین کرد و این امکان را فراهم آورد که او از تدریس در هنرستان دست بکشد و خود را وقف آهنگسازی کند.
این دو ،چهارده سال با یکدیگر مکاتبه داشتند اما بنا به توافق هیچگاه یکدیگر را ندیدند. پس از سال ها دوستی عجیب اما صمیمانه مقرری و نامه نگاری های مادام فون مک (به بهانه ی سفسطه آمیز ورشکستگی) به ناگهان قطع شد و این اتفاق چایکوفسکی را به شدت آزرده خاطر کرد. چایکوفسکی از 1887 به بعد رهبر ارکستر شد و آثار خود را در سراسر اروپا رهبری کرد. در 28 اکتبر 1893سمفونی شماره ی 6(پاته تیک) را که به گونه ای نامتعارف و با فینالی یأس آلود پایان می گیرد، رهبری کرد .او اعتقاد داشت این سمفونی مهم ترین اثراوست. چایکوفسکی چند روز پس از اجرای این اثر در 6نوامبر1893 (114سال پیش) در اثر خوردن آب آلوده و ابتلا به بیماری وبا در گذشت.
