گريه جانسوز آدم و جبرئيل براى امام حسين(ع): در داستان خلقت ادم (ع) عرض کردیم که حضرت آدم برای اینکه توبه خود را بیان نمایید کلماتی را خواند.در آيه 37 بقره مى خوانيم : فَتَلَقّى آدَمُ مِن رَبِّه كلماتٍ فَتابَ عَلَيهِ؛ در تفسیر این ایه امده است که آدم به عرش خدا نگاه کرد و نام امامان معصوم را در آن دید .
گريه جانسوز آدم و جبرئيل براى امام حسين(ع)
در هنگام توبه حضرت آدم (ع) جبرئيل بر او نازل شد و به آدم تلقين كرد تا اين كلمات را بگويد:
يا حَميدُ بِحقِّ محمَّد، يا عالِىُ بِحَقِّ عَلىٍّ، يا فاطِرُ بِحقِّ فاطِمَةَ، يا مُحسِنُ بِحقِّ الحَسَنِ و الحُسَينِ، و مِنكَ الاِحسانُ؛
اى خداى ستوده به حق محمد، اى خداى ارجمند به حق على، اى آفريدگار به حق فاطمه، اى احسان بخش به حق حسن و حسين عليهماالسلام و از تو است احسان.
آدم عليه السلام وقتى كه اين كلمات را به زبان آورد، همين كه نام حسين عليه السلام به زبانش آمد، دلش شكست و قطرات اشك از چشمانش سرازير گرديد و گفت: اى برادرم جبرئيل! علت چيست كه با ذكر نام حسين عليه السلام قلبم مى شكند و اشكم جارى مى گردد؟!
جبرئيل گفت: اى آدم! بر اين پسرت حسين عليه السلام مصيبت جانسوزى وارد مىشود كه همه مصيبتها در نزد آن كوچك است.
آدم عليه السلام گفت: برادرم جبرئيل! آن مصيبت چيست؟
جبرئيل گفت: حسين عليه السلام با لب تشنه و تنها و غريب و بى يار و ياور كشته مى شود. اگر او را در آن روز ببينى چنين صدا مى زند:
واعطشاه! وا قلة ناصراه!؛ اى واى از سوز تشنگى، واى از كمى ياور!
از شدت تشنگى آسمان، در مقابل چشمانش تيره و تار مى گردد، هيچكس جواب او را جز با شمشيرها و وسيله كشتن نمى دهد، سر او را همانند گوسفند اما از قفا جدا كنند، و آن چه را از فرش و اسباب خانه دارد همه را غارت مى كنند، سرهاى او و يارانش را در شهرها مى گردانند، در حالى كه زنان اهل بيتش از كنار آن سرها عبور داده مى شوند…
در اين هنگام جبرئيل و آدم عليه السلام همچون زنان پسر از دست داده براى مصيبت حسين عليه السلام گريه كردند.
منبع : دانشنامه تی تیل گريه جانسوز آدم و جبرئيل براى امام حسين(ع)
