داستان حضرت ابراهیم و چهار پرنده “یکی از داستانهای زیبایی که در مورد حضرت ابراهیم در قرآن ذکر گردیده حکایت زنده کردن پرندگان است . این داستان در آیه ی 260 سوره مبارکه ی بقره آمده است و خلاصه ی آن همانگونه که اکثر دوستان مطلعند چنین است که حضرت ابراهیم از خداوند تقاضا می کند چگونگی زنده کردن مردگان را نظاره گر باشد .در پی این تقاضا خداوند از او در مورد ایمان و یقینش می پرسد و ابراهیم به ایمان قلبی خویش اشاره می کند . سپس خداوند به او دستور ذبح و خورد کردن چهار پرنده و نهادن آنها را بر سر ده کوه و صدا نمودن آنها را می دهد و آنها هم به هیبت اول خویش باز می گردند . با رجوع ره تفسیر شریف المیزان و کمی تامل این نکات اخلاقی و تربیتی به ذهنم خطور نمود :
1- خداوند جهت زنده کردن مردگان از خود حضرت ابراهیم استفاده نمود و خود حضرت ابراهیم تمام مراحل را (البته به اذن و نیروی الهی) انجام داد . نکته ای که می تواتن از این مطلب دریافت این است که بهترین روش جواب دادن به یک سوال ، درگیر کردن خود سوال کننده با آن است . این روش را خود من در کلاسهایم به کار می گیرم . فی المثل اگر کسی از من در مورد قرائت کلمه ای سوال کند ، خودش را وادار به خواندن آن کلمه می کنم و با مطرح کردن سوالات دانش آموزان در کلاس و دعوت از عموم دانش آموزان به پاسخ دادن به آن ذهن آنان را درگیر سوال می نمایم .
2- حتی پیامبر خدا هم گاه در مورد برخی مسایل از خداوند سوال می کند و خداوند هم به او جواب می دهد . کودکان و نوجوانان ما در ذهنهای پاک خود ده ها سوال شرعی و اعتقادی دارند که متاسفانه ما بزرگتر ها به دلیل جهل خویش به آنها پاسخ نمی دهیم و به آن سوالات برچسب شرک و کفر و فساد می زنیم . دلیل آلودگی نسل امروز ما انبار شدن خرواری سوالات بی جواب است .
3- در این آیه خداوند به زیبایی و با یک سوال از حضرت ابراهیم او را از کفر مبرا می کند . سوال خداوند در مورد ایمان حضرت ابراهیم مسلما نه به دلیل جهل ذات اقدس الهی که به این دلیل است که ابراهیم ایمان خود را در پاسخ به این سوال اذعان نماید و این سند برای آیندگان باقی بماند . گاه راه رفع سوء ظن دیگران از یک فرد ، ایجاد چنین گفتمانهایی است که فرد مورد نظر با بیان نظرات و ایده های خود ، خویشتن را از بسیاری نظرات ناصواب بری و پاکیزه نماید .
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِ الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ قَالَ بَلَى وَلَکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیًا وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (٢۶٠)
260. Behold! Abraham said: “My Lord! Show me How Thou givest life to the dead.” He said: “Dost Thou not then believe?” He said: “Yea! but to satisfy My own undertaking.” He said: “Take four birds; Tame them to turn to thee; put a portion of them on every hill and call to them: They will come to Thee (Flying) with speed. then know that Allah is Exalted In power, Wise.”
260- و(بیاد آور) هنگامى که ابراهیم گفت : پروردگارا به من نشان بده که چگونه مردگان را زنده مى کنى ؟ فرمود: مگر ایمان نیاورده اى ؟ عرض کرد: چرا، ولى براى آنکه قلبم آرامش یابد. (خداوند) فرمود: چهار پرنده (طاووس ، خروس ، کبوتر وکلاغ ) را برگیر وآنها را نزد خود جمع وقطعه قطعه کن (و درهم بیامیز) سپس بر هر کوهى قسمتى از آنها را قرار ده ، آنگاه پرندگان رابخوان ، به سرعت بسوى تو بیایند و بدان که خداوند تواناى حکیم است .
260. et quand Abraham dit: ‹Seigneur! Montre-moi Comment Tu ressuscites les morts›, Allah dit: ‹Ne crois-tu pas encore?› ‹Si! dit Abraham; mais que Mon coeur soit rassuré›. ‹Prends donc, dit Allah, quatre oiseaux, apprivoise-les (Et coupe-les) puis, sur des monts séparés, mets-en un fragment ensuite appelle-les: ils viendront à Toi en toute hâte. et sache qu’Allah est Puissant et Sage.›
