بیوگرافی پل هیندمیت “
پل هیندمیت (به آلمانی : Paul Hindemith ) آهنگساز، رهبر ارکستر و نوازنده آلتو آلمانی در ۶ نوامبر ۱۸۹۵ در هاناو به دنیا آمد و در ۲۸ دسامبر ۱۹۶۳ در فرانکفورت در گذشت.
زندگینامه پل هیندمیت
در کودکی به فراگیری ساز ویلن پرداخت سپس وارد هنرستان موسیقی (کنسرواتوار) فرانکفورت شد و به آموختن ویلن، رهبری ارکستر و آهنگسازی ادامه داد.همزمان با نوازندگی در گروه‌های کمدی موزیکال و گروه‌های رقص هزینهٔ خود را تامین می‌کرد. از سال ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۳ در اپرای فرانکفورت به عنوان نوازندهٔ ویلن به کار مشغول شد همچنین از سال ۱۹۱۴ در گروه چهار نوازی «ربنر» Rebner Quartett در آغاز به عنوان ویلن دوم سپس به عنوان نوازنده آلتو نوازندگی می‌کرد. در سال ۱۹۲۱ هیندمیت گروه چهار نوازی «آمار» Amar-Quartett را بنیان نهاد که خود در آن آلتو مینواخت و با این گروه اجراهایی را در سراسر اروپا برگزار نمود. در ۱۹۲۲ برخی از آثار هیندمیت در جشنوارهٔ سالزبورگ به اجرا در آمد که مورد توجه شنوندگانش قرار گرفت، سال پس از آن هیندمیت خود به عنوان مدیر جشنوارهٔ دیگری به نام Donaueschingen Festival برگزیده شد که در آن آثاری از آنتون وبرن و آرنولد شونبرگ را در برنامه‌های جشنواره قرار داد. او از ۱۹۲۷ در هنرستان عالی موسیقی برلین به آموزش پرداخت. هیندمیت در سال ۱۹۳۰ سفرهایی به قاهره و آنکارا کرد که در آنجا به درخواست مصطفی کمال آتاتورک کمک‌هایی برای آموزش موسیقی در تورکیه و ایجاد اپرا و باله صورت داد همچنین در پایان همین سال سفرهای هنری چندی برای اجرا در آمریکا به عنوان تکنواز آلتو به انجام رسانید.
هیندمیت در حزب نازی نظرهای گوناگونی را برمیانگیخت یوزف گوبلز وزیر تبلیغات آلمان نازی در ۶ دسامبر ۱۹۳۴ در ورزشگاه شهر برلین او را یک «آتونال سر و صدا درست کن» نامید، اما ویلهلم فورتوانگلر رهبر ارکستر نامدار این دوره که مورد تائید و توجه نازی‌ها بود به دفاع از او پرداخت. با وجود این شرایط، آلمان نازی به هیچ روی برای هیندمیت مناسب نبود بویژه که همسرش یک یهودی بود و او در سال ۱۹۳۸ به سویس کوچ نمود با این وجود همزمان هیندمیت سفارش‌هایی را از حزب نازی پذیرفت، کنسرتهای حزب نازی را رهبری کرد و همچنین در ارکستر مجلسی رایش سمت نوازندگی را پذیرفت تمام این چیزها تاریخ نگاران را هنوز از تردید در مورد بینش هیندمیت به حزب نازی خارج نکرده‌است.
در سال ۱۹۴۰ هیندمیت به آمریکا کوچ نمود و در دانشگاه یال به آموزش مبادرت ورزید در سال ۱۹۴۶ وی شهروند آمریکا شناخته شد ولی در سال ۱۹۵۳ به اروپا بازگشت و در دانشگاه شهر زوریخ به آموزش مشغول گردید. در سالهای پایانی عمرش هیندمیت بسیار به رهبری ارکستر و ضبط آثار خود مبادرت ورزید. در ۱۹۶۲ وی برنده جایزه بالزان گردید. او در فرانکفورت در سن ۶۸ سالگی در گذشت.
موسیقی هیندمیت
نخستین آفریده‌های هیندمیت در سبک پسا رمانتیک هستند سپس او به سبک اکسپره سیونیزم روی آورد، که بیشتر به روش آرنولد شونبرگ نزدیک بود پیش از آنکه در سال ۱۹۲۰ سبک پیچیده کنتر پوانی خود را گسترش دهد. همچنین برخی او را یک آهنگساز نئو کلاسیک دانسته اند که با موسیقی نئو کلاسیک ایگور استراوینسکی تفاوت بسیار دارد در واقع موسیقی هیندمیت بیشتر وامدار موسیقی کنتر پوآنی باخ است تا موسیقی کلاسیک موتسارت. از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۷ هیندمیت به نوشتن آثار موسیقی مجلسی پرداخت ولی از حدود سال ۱۹۳۰ او هر چه بیشتر به نوشتن برای ارکستر بزرگ گرایش نشان می‌داد در ۱۹۳۳-۱۹۳۵ اپرای ماتیس نقاش را نوشت و سپس از میان قطعه‌های آن یک سمفونی نوشت که به همین عنوان نامیده می‌شود و در میان آثار او یکی از آثاری است که بسیار اجرا می‌گردد. هیندمیت همچون کورت وایل و ارنست کره نک Ernst Krenek یکی از آهنگسازنی است که به نظریه «موسیقی سودمند» Gebrauchsmusik باور داشت موسیقی که بنا داشت پیامهای اجتماعی و سیاسی داشته باشد و بیشتر قطعه‌های ساده ای بود که برای نوازندگان تازه کار نوشته می‌شد. این نظریه از برتولت برشت الهام گرفته بود. نمونه‌ای از این موسیقی، اثر او به نام موسیقی خاکسپاری Trauermusik می‌باشد که در سال ۱۹۳۶ نگاشته شد. نامدارترین اثر هیندمیت دگرگونیهای سمفنیک نام دارد که بر روی تمی ازکارل ماریا فون وبر نوشته شده است و بیش از هر اثر دیگری از او در دنیا اجرا می‌گردد.
برخی از آثار پل هیندمیت
دگرگونیهای سمفونیک
اپرای ماتیس نقاش
کنسرتو برای ویلنسل و ارکستر
کنسرتو برای ارکستر
سونات برای پیانو و کنترباس
سونات برای ویلن تنها
سونات برای آلتوی تنها
سونات برای ویلنسل تنها
۱۰ سونات برای سازهای گوناگون بادی و پیانو (فلوت، ابوا، کلارینت، توبا…)
