بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان پس از دو هفته به پایان رسید. بریتانیا و ایران بدون شک المپیک ۲۰۱۲ لندن را هرگز از یاد نخواهند برد. میزبان قصد دارد برگزاری موفق بازی‌ها را به سکوی پرشی برای ورزش خود تبدیل کند.
المپیک ۲۰۱۲ لندن شامگاه یکشنبه (۱۲ آگوست/ ۲۲ مرداد) به خط پایان رسید. ورزشکاران ایالات متحده در نهایت موفق شدند مصاف شانه به شانه با کاروان ورزشی چین را به سود خود به پایان ببرند. آمریکا با کسب ۱۰۴ نشان (۴۶ طلا، ۲۹ نقره و ۲۹ برنز) در صدر جدول توزیع مدال‌های المپیک قرار گرفت و چین با کسب 87 نشان (۳۸ نشان طلا، ۲۷ نقره و ۲۲ برنز) نایب‌قهرمان شد. کاروان ورزشی بریتانیا هم با کسب 65 نشان (۲۹ طلا، 17 نقره و ۱۹ برنز) روی سکوی سوم ایستاد و موفق‌ترین کارنامه ورزشی خود در یکصد سال اخیر را ثبت کرد.
سی‌امین دوره‌ی المپیک هم مانند هر رویداد ورزشی دیگری شاهد فراز و نشیب‌های بسیاری بود؛ رکوردهای جدید ثبت گردید و برخی از نارسایی‌ها مایه‌ی انتقاد ورزشکاران و تماشاگران شدند. پیش از برگزاری مراسم افتتاحیه نمایش پرچم کره‌ی جنوبی برای کاروان ورزشی کره‌ی شمالی موجب شد میزبان به‌طور رسمی از هیئت کره‌ی شمالی معذرت‌خواهی کند. چندی بعد هم خاموش‌شدن مشعل المپیک خبرساز شد. برخی هم به پنهان‌بودن مشعل در پس دیوارهای بلند ورزشگاه محل برگزاری مسابقات انتقاد کردند.
برخی از علاقه‌مندان ایرانی کشتی و بوکس به “ناداوری‌ها” اعتراض کردند. مربی شمشیربازی تیم زنان کره‌ی جنوبی در اسلحه‌ی اپه هم ساعت مسابقات را مقصر شکست شاگرد خود از حریف آلمانی دانست.
در این مسابقات باز هم دست تیم ملی فوتبال برزیل به نشان طلا نرسید؛ این تیم مکزیک بود که در دیداری تماشایی گرده‌ی زردپوشان برزیل را به خاک مالید و تنها نشان طلای کاروان ورزشی این کشور در مسابقات لندن را به چنگ آورد.
در لندن یوسین بولت بار دیگر قهرمانی دو صد متر، دویست متر و ۴ در صد متر امدادی را جشن گرفت و در سن ۲۵ سالگی ششمین طلای المپیک را هم به گردن آویخت. مایکل فلپس، شناگر آمریکایی، هم رکورددار کسب مدال در المپیک شد.
در روز آخر مسابقات هم دونده‌ی اوگاندایی پس از دو ساعت و هشت دقیقه و یک ثانیه از خط پایان مسابقه دو ماراتون گذشت و با پشت سر گذاشتن رقیب کنیایی، امید اول قهرمانی، دومین طلای تاریخ المپیک (پس از المپیک ۱۹۷۲ مونیخ) را برای کشورش به ارمغان آورد.
