این سندرم یا التهاب ملتحمه و قرنیه یک نوع بیماری است که در ان کمبود تولید مایع زلالیه،موسین، ترکیبات اشکی، ناهنجا ری در سطح پلک ها و لایه اپی تلیال ناشی از بیماری های سیستمیک ( مانند اختلالات تیروئید، بیماری پارکینسون)، یائسگی، عفونت یا صدمه یا عوارض ناشی از مصرف داروها( انتی هیستامین، ضد بارداری خوراکی، فنوتیازین) وجود دارد.
علائم بالینی :
شایع ترین شکایت بیماران مبتلا به این عارضه، احساس خارش یا وجود جسم خارجی زبر در چشم می باشد و نشانه های دیگر شامل سوزش، ترشح مفرط موکوس، ناتوانی در تولید اشک، تاری دید، قرمزی، درد، بروز اشکال در حرکت پلکها می باشد.
بررسی و یافته های تشخیصی
در معاینه با اسلیت لامپ عدم وجود یا اختلال در سطح هلالی شکل اشک در حاشیه پلک پایینی، افزایش ضخامت ملتحمه و تورم و کاهش شفافیت و درخشندگی ان دیده می شود. سطح هلالی، لبه ی هلالی شکل لایه ی اشک در حاشیه ی پلک پایین می باشد. حالت های مزمن این بیماری ممکن است منجر به آزردگی قرنیه و نهایتا سوراخ شدگی یا نازکی ان و از دست دادن بینایی شود. عفونت ثانویه باکتریایی نیز می تواند رخ دهد.
درمان :
درمان این بیماری، همکاری کامل بیمار را در رعایت رژیم درمانی می طلبد. این نکته به بیمار گوشزد می شود که بیماری وی یک مشکل دراز مدت است و احتمال دارد بهبودی کامل حاصل نشود. برای درمان این بیمارها از مرطوب و نرم کننده حفظ اشک، استفاده از اشک مصنوعی و مواد نرم کننده حفظ اشک و داروهای ضدالتهاب و حفظ رطوبت سطح خارجی چشم استفاده می شود. چکاندن قطره اشک منصنوعی در طول روز و نیز استفاده از پماد های مرطوب کننده در طی شب، برنامه درمانی معمولی می باشد .محفظه های مرطوب، نظیر عینک های دارای محفظه مرطوب و یا عینک های شنا موجب مرطوب نگه داشتن سطح قرنیه می شود. ممکن است بیماران به مواد شیمیایی نگهدارنده مورد استفاده نظیر بنزالکونیوم کلراید و تیمروسال حساسیت نشان دهند . برای این دسته از بیماران محلول های چشمی بدون مواد نگهدارنده استفاده می شود.
