بیماری دی جی دی یا سائیدگی شدید مفصل یکی از بیماری‌های بسیار جدی و غیرقابل درمان امروزی می‌باشد که تعداد زیادی از افراد جامعه را تحت تأثیر قرار داده است. یکی از مسائلی که همیشه متهمان به جزای حبس با آن مواجه هستند، ادعاهای غیرمتعارف قضات در مورد شدت بیماری دی جی دی و عدم درک کافی از سوی اجرای احکام است. این موضوع به عنوان یک چالش پیش می‌آید، زیرا بسیاری از قضات از مختصر بودن مفهوم ارتروز زانو استفاده کرده و نگرانی بیمار را جدی نمی‌گیرند. این نگرانی به ویژه با توجه به ضرورت تعویض مفصل در صورت تشدید شدید بیماری دی جی دی بیشتر به چالش کشیده می‌شود.
بیماری دی جی دی چیست
بیماری دی جی دی یکی از بیماری‌های شدید در دسته بیماری‌های استخوانی قرار دارد. در صورتی که بیمار اقدام به تعویض مفصل زانو نکند، ممکن است باعث ایجاد مشکلات جدی برای خود بیمار و وابستگان او شود. بنابراین، ملاحظه ویژه به این نکته اهمیت زیادی دارد و با توجه به قوانین اسلامی، هیچ‌گاه نباید بیمار مبتلا به دی جی دی به تحمل حبس محکوم شود. زیرا با شرایط نامساعد زندان‌های ایران، حبس برای بیماران دی جی دی معادل با از دست دادن مفصل و تحمل خسارات جبران‌ناپذیر است.
به عنوان یک راه درمانی موثر، تعویض مفصل برای بیماران مبتلا به دی جی دی ضروری است، به خصوص در حالت‌های شدید. در اینجا نکته‌ای مطرح می‌شود که برای بیمار معاف از تحمل حبس شدید گردد، می‌تواند مفصل خود را تعویض کند و سپس به زندان بازگردد. مفصل‌های مصنوعی معمولاً عمر مفید 10 تا 20 سال دارند، بنابراین با توجه به سن فرد، می‌تواند به مدت محدودی از آن استفاده کند. این اقدام می‌تواند از تشدید بیماری در آینده جلوگیری کند و امکان بهبود حال بیمار را فراهم آورد.
آیا زندان باعث تشدید بیماری دی جی دی می شود؟
نظر برخی افراد که محیط زندان به بیماران دی جی دی اسیبی نمی‌زند، کاملاً غلط است. زیرا درمان دی جی دی در سنین پایین از تشدید بیماری جلوگیری می‌کند، و لازم است شرایط مناسبی برای اجرای این درمان‌ها فراهم شود. استفاده از فیزیوتراپی روزانه، استخرهای آب گرم و آب درمانی، استفاده از تشک و تخت طبی، کفش‌های طبی، مسکن‌های خاص برای کاهش درد، ویزیت مداوم توسط متخصصان، و سایر اقداماتی همچون تغییر در رژیم غذایی و استفاده از لوازم ورزشی مخصوص افراد مبتلا به دی جی دی، اقداماتی هستند که باید برای حمایت از این بیماران انجام شود.
در این شرایط، روش اجرای قانون 502 ایین دادرسی کیفری می‌تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای جلوگیری از حبس برای بیماران مبتلا به ساییدگی مفصل مورد استفاده قرار گیرد. این روش امکان اجازه به پزشکان می‌دهد تا به سلامت بیماران اهمیت دهند و درمان مناسب را فراهم کنند. همچنین، با انتخاب مجازات‌های جایگزین، حقوق انسانی بیماران حفظ شده و از تشدید بیماری جلوگیری می‌شود. این روش همچنین به حفظ اجتماعی بیماران کمک کرده و از ایجاد مشکلات اجتماعی جلوگیری می‌نماید. به طور کلی، روش اجرای قانون 502 ایین دادرسی کیفری با ترکیب حاکمیت پزشکی و انتخاب مجازات‌های جایگزین، می‌تواند به حفظ حقوق انسانی و بهبود وضعیت سلامت بیماران دی جی دی کمک کند.
DJD (Degenerative Joint Disease) or severe joint degeneration is an incurable condition affecting a significant portion of society today. One recurring challenge faced by defendants, aside from the punishment itself, is the misconception of the severity of DJD and the insufficient knowledge of legal authorities regarding this condition. Judges often dismiss claims related to DJD, citing that osteoarthritis is not a hindrance to imprisonment. This is in clear contradiction to Islamic law.
DJD is among the severe musculoskeletal diseases, and without proper consideration, it poses a fundamental problem for the patient and their dependents. Therefore, meticulous attention to this matter is crucial, and according to Islamic law, individuals with DJD should not be subjected to the hardships of imprisonment.
Individuals with DJD require joint replacement as the only treatment method, particularly in severe cases. Up to this point, it is sufficient for the individual to replace their joint and then proceed to prison. In such cases, artificial joints typically have a lifespan of 10 to 20 years. For instance, if someone aged 30 opts for knee joint replacement, they can effectively utilize it until the age of 50, after which complications may resurface, making further treatment challenging. Thus, individuals without the appropriate age conditions for joint replacement should be exempted from imprisonment.
Some argue that the prison environment does not harm individuals with DJD. However, this is a misconception, considering that the primary approach to DJD management involves preventing disease progression. Therefore, conditions should be provided to prevent disease progression. Utilizing daily physiotherapy, warm water pools, medical beds, orthopedic shoes, specific exercise equipment, a special diet, and regular medical check-ups are essential elements of managing DJD. However, within the current conditions of Iranian prisons, implementing these measures is often unfeasible.
In conclusion, preventing imprisonment for individuals with DJD is a necessity due to the potential irreparable damage imprisonment might cause. The implementation of Article 502 of the Criminal Procedure Code is an effective method, allowing judges to replace the prison sentence with alternative punishments upon medical confirmation. This approach prioritizes health, preserves human rights, and maintains social well-being. The adherence to these principles is crucial for ensuring the well-being of individuals suffering from DJD within the criminal justice system.
