رابطه مصرف شیشه و سلامت دندان ” شیشه از ترکیبات متاآمفتامین‌ها به‌شمار می‌رود. آمفتامین‌ها از گروه داروهای محرک CNS هستند که در درمان نارکولپسی، عدم تمرکزحواس و کاهش وزن استفاده می‌شوند…
این مواد با آزاد کردن دوپامین در مغز موجب احساس لذت، افزایش تمرکز حواس، احساس پرانرژی بودن، پرحرفی و احساس سرخوشی می‌شوند. از سوی دیگر با جلوگیری از حذف مجدد نوراپی‌نفرین قدرت سمپاتیک را افزایش داده و باعث تپش قلب، افزایش فشار خون و تنفس سریع می‌شوند.
آمفتامین‌ها اشتها را به‌شدت کاهش می‌دهند و منجر به افزایش تمایلات جنسی می‌شوند و به همین دلیل از سوی جوانان و زنان مورد استقبال قرار گرفته‌اند، اگر چه بیشترین استفاده‌کنندگان آنها مردان در محدوده سنی 20 تا 40 سال هستند ولی برخی زنان نیز برای کاهش وزن مصرف آن را شروع می‌کنند و به آن آلوده می‌شوند.
قدرت اعتیاد آوری این مواد حتی از کوکایین به مراتب بیشتر است، چرا که میزان بقای آنها در بدن 20 تا 100 برابر کوکایین است.
شیشه که نوع خاصی از این ترکیبات است، پودری است سفید یا شیشه?ای، فاقد بو و تلخ‌مزه، که به راحتی در آب و الکل حل می‌شود. معتادان این ماده را به صورت‌های دودکردن، استنشاق، بلع و تزریق داخل وریدی استفاده می‌کنند.
عوارض سیستمیک و روانی مصرف شیشه
برخی از عوارض کوتاه‌مدت استفاده از شیشه عبارتند از: بی‌خوابی، برقراری، رفتارهای پرخاشگرانه، تهوع و استفراغ. به‌صورت عمومی استفاده از این مواد موجب آسیب جدی به کبد و کلیه، هیپوترمی، کاهش اشتها، تضعیف سیستم ایمنی و درد قفسه‌سینه می‌شود. در طولانی‌مدت این مواد موجب اعتیاد شدید روانی، رفتار خشن، تشویش، گیجی، بدبینی و سکته قلبی، عرق شدید، پاراستزی پوست، تاکی‌پنه، عدم کنترل حرکات ماهیچه‌ای، هایپرتانسیون، تخریب عروق‌مغزی و CVA.
عوارض دهانی مصرف شیشه
مصرف‌کنندگان شیشه دچار علایم دهانی مانند گزروستومیا (خشکی دهان)، احساس مزه بد در دهان، پوسیدگی‌های گسترده در سطوح باکال و پروگزیمال همه دندان‌ها می‌شوند.
در این بیماران انقباضات عضلات جونده نیز رخ می‌دهد که منجر به دندان قروچه (Bruxism) و به تبع آن سایش‌های شدید دندانی می‌شوند. از سوی دیگر بیماری‌های پیشرفته پریودونتال و مشکلات مفصل گیجگاهی و فکی نیز در آنها شایع است.
ملاحظات درمانی در این بیماران
این افراد ممکن است به‌دلیل رفتارهای پر خطر، ناقل بیماری‌های خطرناکی از جمله ایدز و هپاتیت باشند ولی به‌هرحال جدا از این‌گونه ملاحظات بهداشتی، شرط اصلی شروع درمان در این بیماران ترک کامل مصرف مواد است. خودداری از مصرف دخانیات، الکل و نوشابه و نیز مصرف منظم محصولات حاوی فلوراید (ژل، دهانشویه و…) از ارکان بعدی درمان است تا از گسترش پوسیدگی‌های دندانی پیشگیری شود.
