یکی از میوه های بسیار ارزشمند فصل پاییز و زمستان میوه به می باشد که علاوه بر خود میوه دانه هایی ان هم دارای خواص بسیار زیادی می باشد از جمله اینکه ضد تب بود سرفه را برطرف کرده و اسهال خونی ساده را درمان می کند.
داخل میوهی «به» دانههایی به رنگ قهوهای یا قهوهای تیره وجود دارد. این دانهها منبع بسیار خوبی از موسیلاژ (لعاب) هستند و حدود 20 تا 22 درصد وزن دانه را لعاب روی آن تشکیل میدهد.
دانههای «به» به دلیل وجود لعاب، در رفع التهابات مخاطها، سرفه و گرفتگی صدا نقش بسزایی دارند.
به علاوه، آنها در مصارف صنعتی نیز مورد استفاده قرار میگیرند به طوری که از لعاب این دانه در محصولات آرایشی و مجعد کردن موها استفاده میشود. البته یکی دیگر از موارد مصرف لعاب دانه «به» آهار دادن پارچههای گرانقیمت است.
1- لعاب به دانه را روی زخمها و سوختگیها بگذارید تا باعث شفای سریع آنها شود.
2- ضد تب است.
3- اسهال خونی و ساده را درمان میکند.
4- برای درمان جراحات گلو موثر است.
5- سرفه را برطرف میکند
6- برای درمان تورمهای داخلی بدن مفید است.
7- برای التیام ترک پوست دست و بدن، نوک پستان، لب و بواسیر، لعاب به دانه را روی موضع بمالید
8- برای درمان خشکی زبان و دهان مفید است.
9- آفتابزدگی را با مالیدن لعاب به دانه بر روی پوست درمان کنید.
10- جویدن به دانه برای تقویت نیروی جنسی مفید است.
روشهای استفاده از گیاه به دانه
* برای مصرف به دانه میتوانید یک قاشق چایخوری از دانههای آن را کمی در آب خیس و سپس استفاده کنید.
* همچنین میتوانید چند «دانه به» روی زبان قرار دهید و لعاب آن را ظرف چند دقیقه بمکید.
* جوشاندهی دانه به: 30 گرم به دانه را در یک لیتر آب جوش ریخته و آنقدر بجوشانید تا به صورت ژله در آید.
نکته: دانهی به را هرگز نجوید
توجه داشته باشید که دانه «به» را باید فقط به طریقی که گفته شد، مصرف کرد و هرگز نباید آن را به صورت لهشده یا خردشده، جوشاند و خورد، زیرا با این کار، موادی به نام آمیگدالین در «دانه به» تجزیه (هیدرولیز) میشوند و اسید سیانیوریک تولید میکنند که اسیدی خطرناک است. با مکیدن یا خوردن دانه به، لعاب از روی آن جدا و دانه بدون هیچ تغییری دفع میشود. در این صورت خطر تولید اسید سیانیوریک وجود ندارد، اسید سیانیوریک فقط با له یا خرد شدن دانه در محیط معده تولید میشود.