آرتروز اوليه داريم و آرتروز ثانويه. نوع اوليه آن با افزايش سن در همه افراد به وجود مي‌آيد و همه مفاصل را مبتلا مي‌سازد و عمدتا مفاصل زانوها، مفصل راني لگني، مفاصل انگشتان دست و پا و بالاخره ستون فقرات را گرفتار مي‌كند.
آرتروز ثانويه در مفصلي به وجود مي‌آيد كه قبلا به وسيله بيماري ديگري آسيب ديده و ساختار آن تغيير كرده است. به طور مثال، مفصلي كه دچار شكستگي شده، پس از بهبود دچار آرتروز مي‌شود. بديهي است اين نوع آرتروز سراسر مفاصل بدن را گرفتار نمي‌كند، بلكه تنها مفاصل آسيب ديده دچار آن مي‌شود.
عوامل بروز آرتروز
• ژنتيك: ميزان بروز آرتروز با مسايل ژنتيکي و نژادي ارتباط دارد.
• جنس: بررسي‌ها نشان مي‌دهد که احتمال ابتلا به اين بيماري در خانم‌ها بيشتر است.
• سن بالا: بزرگ‌ترين عامل خطرساز براي استئوآرتريت سن است، به طوري که در زنان با سن کمتر از 45 سال فقط 2 درصد و در سنين بين 45 تا 64 سال ميزان شيوع 30 درصد بوده است. و بالاي 65 سال اين ميزان 68 درصد بوده است.
• ضربه: ضربه‌هاي شديد و استفاده مکرر ازمفصل نيز از عوامل خطر ساز مهم جهت آرتروز هستند. بي‌کفايتي رباط متقاطع قدامي و آسيب منيسک به استئوآرتريت زانو منجر مي‌شود. اگرچه آسيب غضروف مفصل ممکن است در هر زمان طي آسيب يا بعد از آن به وجود آيد، در صورت استفاده از مفصل مبتلا (به طور مثال از قبل شکسته) حتي غضروف طبيعي نيز در صورت ناپايدار بودن مفصل از بين مي‌رود.
• چاقي: چاقي ازعوامل خطرآرتروز در زانو و دست است. تحقيقات نشان داده که کاهش وزن به ميزان 5 کيلوگرم، احتمال به وجود آمدن آرتروز علامت‌دار زانو را 50 درصد کاهش مي‌دهد.
