حکمت 43و 44 نهج البلاغه : در این مطلب به ترجمه حکمت 43 و 44 نهج البلاغه پرداخته شده است . برای خواندن ایم مطلب با دانشنامه تی تیل همراه باشید.
حکمت 43و 44 نهج البلاغه
يَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً- وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ عَاشَ مُجَاهِداً-
طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ- وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ
ترجمه
«خداوند خبّاب بن ارتّ را بيامرزد، كه با علاقه مسلمان شد و با علاقه از وطن مهاجرت كرد، و جهادگر بود. خوشا به حال كسى كه به ياد روز قيامت باشد و براى حساب كار كند و به اندازه معيّن از روزى بسنده كرده، و از خداوند خوشنود باشد».
شرح
خبّاب با خاى نقطهدار و باى مشدّد، نام يكى از مهاجران و ياران امام (عليه السلام) است، او پس از بازگشت از جنگ صفين، در كوفه از دنيا رفت، و نخستين كسى است كه امام (عليه السلام) با دست خود او را دفن كرد، و با سه صفت از اوصاف صالحان او را ستوده است:
1- اسلام آوردن از روى ميل و رغبت كه اسلام سودمندى است.
2- مهاجرت علاقه مندانه وى با پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله و سلم)، كه هجرت كامل از روى ميل و رغبت در راه خدا و پيامبر خداست.
3- زندگى خود را با پيامبر خدا در جهاد با كفّار و در زمان امام (عليه السلام) در جهاد با سركشان، خوارج و بيعت شكنان، گذراند.
عبارت امام (عليه السلام): طوبى، در زمينه تعريف خبّاب و مشعر بر اين است كه وى آن چنان بوده است. طوبى وزن فعلى از صفت طيّب است. در تفسير آمده است كه آن، درختى در بهشت است. و با اين عبارت امام (عليه السلام) وادار به ياد كردن روز قيامت و حساب آن روز فرموده است كه خود باعث عمل براى آنهاست. و همچنين انگيزه براى فضيلت قناعت و خوشنودى از خدا و رضايت به قضا و قدر اوست.
قناعت فضيلتى از شاخه هاى عفّت، و رضا فضيلتى از شاخه هاى عدالت است.
ترجمه شرح نهج البلاغه ( ابن ميثم)، ج 5 ، صفحه ى 449
حكمت 43 و44/ ترجمه محمد دشتي
